آياز

کوهنوردان باشگاه نیروراستی (به سرپرستی منوچهر مهران)

در دهانه غار خرمنه سر زنجان سال 1332

 

در مورد غار خرمنه سر اینجا بخوانید

گویا سودای علم کوه قویتر از هر چیز دیگریست.
امسال با اینکه قصد داشتم به علمکوه نروم و برنامه ای که برایش تمرین کرده باشم هم نداشتم اما باز  هم سودای علم کوه مارا سوی خود کشید و اندکی در آغوشش آرامیدیم و التیام گرفتیم.

پیشنهاد اول از سوی محسن پورقاسم بزرگمرد خستگی ناپذیر بود که صعودی در کنار هم داشته باشیم و از هم بیاموزیم.

ماجرای علم کوه در اینجا پایان نگرفت  و هرچند به دلیل مشغله زیادِ این روزها میخواستم با کمترین نفرات برویم و صعود حداقلی ای بکنیم اما  کم کم دوستان اضافه شدند و تیمی که قرار بود 3 نفره باشد 14 نفره شد و توفیق اجباری، لطف ولذت برنامه را چند برابر کرد.

برنامه را با حضوردر منطقه و بعد صعود گرده آلمانها شروع کردیم و بعد از بازگشتِ همراهانِ گرده شاهد صعود اکبر و راویل به هاری روست و بعد فرودشان شدیم.

روزبعد روزترافیک دیواره بود غیر از کرده من و آقا محسن دو تیم دیگر روی 52، دو تیم روی همدانی ها ویک تیم قصد تلاش روی مسیر فرانسه را داشتند.

یک ریزش مهیب در قسمت شرقی دیواره که من اولین بار بود چنین چیزی می دیدم در ساعات اولیه صبح، کمپ درخواب را بیدار کرد و کرده های روی مسیر ها را لرزاند. متاثر از این ریزش  قسمت های دیگر دیواره هم با ریزش های مدام شرایط ویژه ای را بوجود آورد و سرعت تیم ها به شکل محسوسی کند شد ساعت 16:15 دقیقه به همراه محسن پورقاسم که اراده و خستگی ناپذیری اش انرژی بی نهایتی به من میداد روی قله ایستادیم و قبل از تاریکی خود را به کمپ رساندیم.
تماشای تلاش طبیعی مصطفی کاظمی و کریم رمضانی روی مسیر همدانی ها که  بسیار توانا و کاربلد کار می کردند هم مزید بر علت زیبایی های آن روز بود.

هر چند خبر چند حادثه کوچک و بزرگ برای دیگر صعودکنندگان دیواره در آنروز و روز بعد  کاممان را تلخ کرد.

 

 

 

 

چند نکته در مورد دماوند امسال برای عزیزانی که قصد این قله زیبا از مسیر جنوبی را دارند:

1-برف بیشتری به نسبت تیرماه هر سال در منطقه است اما دما به شکل محسوسی بالاست.

2-قرارگاه پلور منظم تر از همیشه به سرویس دهی به کوهنوردان می پردازد که جای تقدیر دارد.

3-قاطرچی های گوسفندسرا اتحاد را کنار گذاشته و در بازاری رقابتی به نفع کوهنوردان قیمت ها را پایین آورده اند.

4-زباله در مسیر بارگاه و قله بیداد می کند، خبری از فعالیت های زیست محیطی نیست، NGO ها غایبند و تنها ارگان دولتی این امر یعنی کمیته حفظ محیط زیست فدراسیون حتی با چند بنر فرمالیته اظهار وجود نکرده است. 

5-بازار ایجاد کمپ های متعدد برای ورود گردشگران خارجی به جای تقویت کمپهای موجود هم داغ است. مسئولان همین کمیته محیط زیست فدراسیون به طور شبانه روزی در حال تلاش برای تسخیر پناهگاه قدیمی جنوبی دماوند  برای شرکت های خصوصی خود هستند و همین باعث پایین آمدن حس مسئولیت پذیری کوهنوردان در قبال حفظ محیط زیست و بیش از پیش آشفته شدن وضعیت منطقه شده است.

6-مسئولین بارگاه سوم مهدی و حاتم دوست داشتنی با صبوری مثال زدنی با هر قشری تعامل و به ایشان سرویس دهی می کنند.

7-هر دو رودخانه اول و دوم مسیر گوسفندسرا تا بارگاه بسیار پر آب و چشم نواز است.

 

وگر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است!
#اخوان

تعطیلی پایان نوروز 97 را در ماکو گذراندیم، یکبار دیگر این کلاهک عظیم و طبیعت بی‎نظیرش ما را به شعفی مدام مهمان کرد.
چند تصویر از این صعود در این پست می‎گذارم اما باتوجه به تقریبا کامل بودن گزارش صعود قبلی‎مان گزارش دیگری نمی نویسم.
چند تغییر کوچک و توضیح اضافه را به گزارش قبلی اضافه کرده‎ام که می توانید آن را در لینک زیر بخوانید:

http://ayazmount.ir/post-914.aspx

 

تصاویری از برنامه‎ی فروردین 97:

طاقچه‎ی سراسری بالای طول اول (یا با بالای 40 متر)

 

 

طول اول (40 متر) و چراغ‎های نصب شده در راستای مسیر تبریزی‎ها

 

 

 

 

طول دوم

 

شهر زیبای ماکو

من هیچوقت انتهای مسیر را ندیدم
تنها خودم را دیدم که داشتم می دویدم
پس دویدم
به سوی هر قله بلندی به خاطر تو دویدم
تو از من تلاشم را خواستی
من قلبم را به تو دادم
این همان کاریست که وقتی کسی باعث احساس زنده بودن در تو می شود انجام می دهی
درست همانطور که تو این حس را در من بوجود می آوری
ای کوهنوردی
ای عشق بی‌نظیر من

با تغییری از نامه‌ی معروف «کوبی برایانت» 

 

بدرود زمستان، صبور تر از همیشه منتظرت خواهیم بود

 

اینجا بارگاه سوم دماونده، 1387
اردوی آخر بود و حسن آقا دفترچه و خودکار به‎ دست از کوچکترین مسائل هم ساده نمی گذشت امین هم داره توضیح میده که چرا علاوه بر طناب انفرادی و کیت امداد، فلاسکش توی کوله قله‎اش نبوده

امینی که رفت و گم شد تو غبار زندگی، (هرجا هست سرش سلامت و دلش خوش) داشت زبان مار در میاورد که نمی دونم فلاسکم اصلا کجاست و خبر نداشت که یه دقیقه بعد از پشت حسن آقا سر در می آورد هزار آیه و قسم و توضیح و انگار این حرفها به سنگ می خورد و برمی گشت

همان لبخند مسرور حسن آقا تو صورتشه و پشتش جدیت، دلسوزی، داد زدن و لیچار بستن! که ترکیبش روی هم میشه "احترامت واجب اما کار فنی قابل اغماض نیست!"

که چقدر حق داشت، که قرار بود وارد دنیایی بشیم که توش سهل انگاری قابل چشم‎پوشی نبود که اغماض بچه‎بازی بود و یا باید بزرگ می‎شدی یا برمی‎گشتی تو کوچه و همون گل‎کوچیکت رو بازی می‎کردی

این عکس برای من حاوی حس بسیاریست، از آن حس هایی که چیزهایی زیادی به آدم یاد می دهد
نه فقط در عرصه کوهنوردی که در جای جای زندگی

آنجا که بین ایستادن و ادامه دادن مرددی 

آنجا که حتی سنگ داد می زند بترس و تو می گویی اگر برگشتم و به ترسم خندیدم چه...؟

مسیر کتیبه 5.11a در منطقه "قره‎قیه" زنجان

جمعه گذشته در معیت دوستانی از انجمن به دامان قراوول رفتیم و این قله را صعود کردیم.

 

 

---

 

 قراوول یا دوشاخ در 20 کیلومتری شرق زنجان قرار دارد.

این کوه با ارتفاع 2650 از کوه های محبوب بین کوهنوردان زنجانی‎ست که از مسیرهای روستای زران، کوه های شمالی شهر زنجان (آیی قیه سی) ، یا خانچای طارم پیمایش و صعود می‎شود.

اطلاع تفصیلی در مورد این کوه را اینجا بخوانید

روز شنبه و با استفاده از فرصت تعطیلی، دستی جنباندیم تا قبل از سرد شدن هوا آخرین سنگنوردی را با کفش سنگ و تیشرت! انجام دهیم، هرچند هوا اندکی سرد شده ولی هنوز امکان گرفتن سنگ با دست غیرمسلح! وجود دارد.

دیواره آزاد در کوه ممد داغی مقصد ما بود.

با اینکه از ابتدای کشف  فقط 3 تابستان روی این دیواره کار شده اما مسیرهای متنوع و متعددی تا اینجا روی آن گشایش شده و هنوز فضای زیادی برای گشایش دارد.

قبلا معرفی، چگونگی دسترسی به دیواره و شرح مسیرهای آن را خدمت مخاطبان وبلاگ ارائه کرده ام، مختصرا عرض می کنم که:

• این دیواره در 45 کیلومتری غرب شهر زنجان و در نزدیکی کوه تکه قیه سی قرار دارد.
• اولین مسیر روی این دیواره با نام "سیدحمید"در سال 1393 (در 3 طول و با درجه سختی 5.10b) توسط انجمن کوهنوردان زنجان گشایش شده است. 
• تاکنون بیش از 20 مسیر اسپرت و بلند روی این دیواره  گشایش یافته و فضا برای گشایش ده ها مسیر دیگر وجود دارد.
• بلندترین مسیر دیواره آزاد زنجان "آیسل" با 4 طول و 110 متر و سخت‎ترین آنها مسیر اسپرت  "رمانتیک" با درجه سختی 5.12b می باشد.
• هم اکنون در حال بررسی برای گشایش مسیری مصنوعی با درجه a3 و به طول 100 متر هستیم که در تلاشیم تا پایان زمستان امسال کار گشایش آن نیز به پایان برسد.

 

با آیسل شروع کردیم، اینجا ابتدای طول 2 است

 

طول 4 را باتوجه به اندکی سخت تر بودن من سرطناب رفتم، همین یک قسمت  کلاهکی بخش سخت آن است که دو حرکت بیشتر ندارد. پایان آن داخل کنجی رفته و سر از قله در می آورد.

 

حرکت تنوره ای و میانی آخر مسیر منتهی به قله

 

لاک پشت بخت برگشته! که داخل شکاف افتاده و خدا می داند چند روز تقلا کرده تا خود را نجات دهد و موفق نبوده و مرده بود

 

مسیر اسپرت خط سوم

 

طبق گفته آقای بدریِ محیط‎بان، این گون ها با این سایز نزدیک به 100 سال سن دارند، تصور اینکه رهگذری با تنها یک چوبِ کبریت با چاشنی اندکی بی مسئولیتی به استقامت 100 ساله او در حفظ خاک و اکوسیستم منطقه پایان می دهد دل آدمی را به درد می آورد.

 

دورنمای زیبای "تکه قیه سی" در مسیر برگشت

 

و پایان یک روز دلچسب در دامان دیواره آزاد و کوه ممد داغی

 

ديواره ویر (Viar) در  جنوب سلطانیه و ما بین قيدار و سلطانیه در نزدیکی روستایی به نام "ویک" واقع شده است.  سنگ های آهکی به ارتفاع متوسط 50 متر دورا دور قله را احاطه كرده اند. روي اين ديواره كه به دلیل دوري نسبي اش از شهرهاي بزرگ فعاليت كمي را شاهده بوده است يك مسير صعود مصنوعي 50 متري كه در دهه 60 توسط گروه توحيد زنجان گشایش شده است و يكي دو مسير اسپرت ديگر وجود دارد كه در سال هاي اخیر گشایش شده اند.^[۱]

 

به همت دوستان و همکاری هیات کوهنوردی زنجان روز چهارشنبه سوم خرداد ماه جلسه ای در سالن آمفی تئاتر اداره برق غرب زنجان برگزار و با حضور گرم کوهنوردان، پیشکسوتان، مربیان و همراهان گرامی گزارش برنامه ارائه و از شرکت کنندگان در برنامه تقدیر به عمل آمد.

 

 

مقدمه
پس از 5‎ماه تمرین و آموزش و آماده‎سازی برای انجام یک تلاش جدی روی دیواره آزادکوه در فصل زمستان بالاخره روزهای پایانی فرا‎ رسید و همزمان با استرس بسیار به‎خاطر دگرگونی هوا و بارش شدید برف و بسته شدن جاده‎ها و نیز کمبود برخی لوازم و امکانات مورد نیاز برنامه، بالاخره روز چهاردهم بهمن‎ماه مهیای به عمل رساندن رویای خویش شدیم.

پنجشنبه 14 بهمن
ساعت 12 ظهر  زنجان را ترک می کنیم. بیش از نیم‎متر برف در یکی از شاهراه‎های اصلی ارتباطی کشور نشسته است. پس از 7و نیم ساعت مسیر سه ساعته زنجان به تهران را می‎پیماییم. جاده چالوس بسته است و ناچار شب را در تهران سر می‎کنیم.

جمعه 15 بهمن
جاده چالوس هنوز باز نشده مسیر بعدی هراز است،  آن‎هم بسته است.
چند‎ساعت ابتدای جاده هراز منتظر باز شدنش می مانیم که سرانجامی ندارد، مسیر بعدی فیروزکوه است که تازه باز شده، جاده فرعی یوش - بلده برف سنگینی دارد، بالاخره بعد از 36 ساعت و طی کیلومتر ها، به روستای نسن می رسیم و در مسجد روستا اسکان می‎یابیم.

شنبه 16 بهمن
ساعت 9 صبح با کوله‎های سنگین حرکت می‎کنیم. برف سنگینی نشسته و حرکت با بار زیاد و برفکوبی سنگین به‎کندی صورت می‎گیرد. قبل از تاریکی در کلبه‎ای ابتدای تنگه نسن شبمانی می‎کنیم.

 

 

 

یکشنبه 17 بهمن
صبح زود وارد تنگه می‎شویم. بهمن ها باردار و بستر تنگه برفکوبی سنگینی می‎طلبد. با احتیاط و با دور‎زدن‎های متوالی و پایین و بالا رفتن از دامنه‎ها و با بهره‎بردن از آموزش‎هایی که مخصوص بهمن این قسمت دیده‎ایم از آن عبور می‎کنیم. به نظر می‎آید باد در محل کمپ اصلی شدید است.  4 بعد ازظهر یک‎شیب پایین تر از محل مورد نظر برای کمپ اصلی چادر می‎زنیم.

 

 

دوشنبه 18 بهمن
نصب ثابت ها و گشایش 3 طول اولیه دیواره (110 متر دهلیز و 65 متر عمود)  توسط محمد ژاله، یاسر جعفری و هومن رضایی، انتقال کمپ به محل اصلی توسط محسن سعیدزاده، مصطفی بیات و مینا قربانی در هوای به شدت بادی و خم شدن اکثر دیرک‎های چادرها

 

 

 

سه شنبه 19 بهمن
گشایش 4 طول دیگر (160 متر) توسط محسن سعیدزاده و یاسر جعفری و ایمن سازی و رول‎کوبی کارگاه‎ها توسط هومن رضایی، توقف ادامه فعالیت به دلیل یک سقوط با آسیب نه‎چندان جدی

 

 

چهارشنبه 20 بهمن

انتقال بارها و لوازم مورد نياز صعود نهايي به انتهاي ثابت ها و تقويت و تجهيز كارگاه ها توسط مينا قرباني و استقرار مصطفي بيات در كارگاه سوم جهت عكاسي
تلاش برای صعود نهایی توسط محسن سعیدزاده و محمد زاله به‎دلیل بدتر شدن هوا از روز بعد،
و در نهایت صعود 70 متر پایانی و رسیدن به فراز دیواره در ساعت 19:15 دقیقه و تصمیم به بیواک به‎دلیل خستگی و تاریکی. پس از نیم‎ساعت تصمیم مجدد برای فرود به دلیل سردی بیش‎از حد هوا و بازگشت به کمپ در ساعت 22:30

 

صعود قسمت های پایانی

 

 

پنجشنبه 21 بهمن
جمع‎آوری کمپ و حرکت به سمت روستا و برفکوبی سنگین دوباره مسیر

 

 

شمای کلی مسیر صعود شده

 

اطلاعات بیشتر به‎همراه تصاویر و ویدئوها بزودی در جلسه ارائه گزارش خدمت دوستان و علاقمندان ارائه خواهد شد.

جمعه گذشته تمرینی سراسر پاییزی داشتیم در دیواره آزاد زنجان

پاییزی از آن نظر که هم هواش ملس پاییزی بود و هم طبیعت زرد و نارنجی اش

هوا به مقدار لازم سرد بود و اندک بارانی هم بعد از ظهر زد و همین ها یعنی که لذت بردیم

 

روی  مسیر سبک و سه طوله "سیدحمید" کار کردیم همه بچه ها صعود سرطناب و نفر دوم یک مسیر طول بلند را در شرایط هوایی نسبتا سرد تجربه کردند.

 

 

عرفان که این روزها با اردوهای تیم امید مشغول است بسیار با انگیزه بود

 

 

من و مینا و دیواره ای آزاد

 

 

مینا در کارگاه طول دوم مسیر سیدحمید

 

 

یک تقابل شیرین در کلبه ‎ی پای دیواره

 

تکه قیه سی دوست داشتنی

 

در پایان روز دستی هم به مسیر های لیلی و مجنون زدیم

 

 

 

 

و این زوج پیر مهربان که در روستا به اجبار ما را به خانه شان بردند و ما را شرمنده میهمان نوازی شان کردند ما در خانه شان را زدیم تا فقط اجازه بگیریم ماشینمان را جلوی خانه شان بگذاریم

 

 

 

تعطیلات آخر هفته گذشته را برای انتقال بخشی از بارهای لازم برنامه زمستانی امسالمان به دیواره آزادکوه، به این منطقه اختصاص دادیم.

امسال هم مثل پارسال و مثل پیارسال قصد داریم روی دیواره آزادکوه تلاش کنیم.

سال 93 دوبار بارگذاری در پاییز و زمستان و اجرای برنامه اصلی در بهمن ماه منجر به گشایش مسیری تا نیمه های دیواره شد اما طولانی شدن برنامه و خراب شدن هوا ما را متوقف کرد.

سال گذشته نیز بارگذاری کردیم و بخشی از لوازم فنی و مواد غذایی را به کمپ مورد نظر مان انتقال دادیم اما مرخصی من با هوای خوب مصادف نشد و نتوانستیم برای اجرای برنامه اصلی به منطقه برویم.

امسال اما عزممان جزم است که تلاش دیگری روی این دیواره در زمستان انجام دهیم. باتوجه به اینکه حدود 400 متر طناب ثابت و مقدار زیادی لوازم فنی و مواد غذایی برای انجام کار گشایش در زمستان مورد نیاز خواهد بود با اجرای برنامه ای 4 روزه در تعطیلات محرم ، هفته گذشته با افشین ابراهیمی جم، محمد ژاله، هومن رضایی و وحید محمدی به منطقه رفتیم و بخشی از طناب ثابت ها و مواد غذایی را به کمپ و محل بارگذاری (به دور از دیدرس شکارچیان که گاه در آن نزدیکی تردد می کنند) انتقال دادیم. بقیه لوزام مورد نیاز در برنامه اصلی منتقل خواهد شد.

مسیری که برای گشایش صفر تا صدی در نظر داشتیم را برانداز کردیم و از سراسر آن از  محل کمپ عکاسی نمودیم تا روی آن کار مطالعاتی انجام دهیم.

 

 

 

امروز در جمع دوستان صمیمی به قله دوشاخ یا همان قراول صعود کردیم.

 

 

 

از راست: الناز؟ ، هومن رضایی، علی مرتضوی، من، وحید محمدی، شبنم توپال، حامد علیپور، مهدی شیروانی، شیرین توپال و پشت دوربین مژگان تارانتاش

تعطیلات آخر هفته گذشته را با انجمن کوهنوردان زنجان و 20 نفر از دوست داشتنی ترین آدمهای دنیا رفتیم ساوالان. و در یک هوای عالی روی قله عکس یادگاری گرفتیم.

در خلال صعود هوای چهارفصل را تجربه کردیم و با هزار خاطره زیبا راه بازگشت پی گرفتیم.

هوای گرم و عمدتا مه آلود شابیل تا پناهگاه

 

طلوع دلبرانه آفتاب در ارتفاع 4000 متر

 

بارش برف اما هوای ساکن و نسبتا سرد نزدیکی قله

 

سنگ محراب و آنسوتر دریای ابر

 

روز پرکار قله!

 

تیم صمیمی ما روی قله

قله سندان از روزگاری که جی چی اس وارد کوهنوردی ما نشده بود به بلندترین قله استان معروف بود.

ارتفاع این قله   2984  متر ثبت شده است با اینکه چند قله بلند تر از سندان نیز در استان زنجان وجود دارد (برای مثال آغ داغ در ویر با 3065 متر ارتفاع از سطح دریا) ولی به دلیلی بلندی آن از پای کار برخی از آن به عنوان بلندترین قله استان زنجان نیز نام می برند. اخیرا جانپناهی به همت کوهنوردان منطقه بر فراز آن ساخته شده است.

 

جهت دسترسی به این کوه باید از وارد جاده قدیم زنجان تهران شد و پس از طی حدود 75 کیلومتر (در حالی که چیزی تا رسیدن به شهر خرمدره نمانده) با مشاهده تابلویی که «چرگر» را در انحرافی سمت چپ نشان می دهد وارد آن می شویم.

 

پس از طی حدود 7 کیلومتر در فرعی به روستای چرگر می رسیم.

 

در بدو ورود به این روستا وارد چیزی شبیه به میدان اصلی آن می شویم که قهوه خانه ای هم در آن دیده می شود. جلوی قهوه خانه معمولا به عنوان پارکینگ توسط کوهنوردان استفاده می شود.

اولین و اخرین بار ده سال پیش این قله را تابستانه صعود کرده بود و پس از آن فقط زمستان ها مهمانش شده بودیم. بار دیگر فرصتی دست داد تا در تابستان از سنگ به سنگ زیبایش بالا رویم.

 

 

از راست وحید محمدی، منیر عابدینی، شیرین توپال،مژگان تارانتاش، مهدیه همتی، پگاه مجتهدی، من و عرفان میرصدری

و سهیلا سلطانی و سمیرا سپهری نشسته

 

روی قله در مسیر بازگشت و هوای خنک دلچسب

 

روی خط الراس منتهی به قله و دورنمای روستای چرگر

 

با سهیلا و عرفان که این روزها درگیر اردوهای تیم امید هستند

---

 

معرفی قله سندان (در باره این قله بیشتر بخوانید)

 

زمستان گذشته که از سایت های هواشناسی رکب خوردیم و بعد از چند روز تلاش سخت دستمان به قله دماوند از یال سرداغ نرسید تصمیم گرفتم در اولین فرصت سری دوباره به اینجا بزنم و با صعود تابستانه قبل از صعود زمستانه از آن ذهنیت داشته باشم.

تا اگر مثل پارسال به هوای بد و مه غلیظ خوردیم همچنان شانس صعود داشته باشیم.

با مهدی جمالی و مریم نوری صبح چهارشنبه 16 تیر 1395 به سوی پلور حرکت کردیم. و پس از دو ساعتی معطلی و دست مایه بازی نیسان سوار ها شدن به سمت مسیر غربی و سپس ابتدای یال سرداغ حرکت کردیم.

ساعت 6 عصر بود که بالای دشت چمن بن پیاده شدیم. (در یک ساعتی محلی که معمولا نیسان کوهنوردان را بالا می برد امسال سیل بخشی از جاده خاکی را شسته و امکان پیشروی بیشتر نبود).

ارتفاع این دشت 3650 متر است. دشت را به سمت ابتدای یال پیش می رویم و اوایل یال در نقطه ای مناسب که دسترسی به آب دارد چادر می زنیم ارتفاع 4000 متر. قصد داریم فردا صعود کنیم و از مسیر جنوبی پایین برویم. بالای قله زیر مه غلیظ است.

سایه دماوند

صبح هوا بهتر که نشده بد تر هم شده.باد شدید تر شده و مه غلیظ تر. ساعت 7 حرکت می کنیم. سه ساعتی بالا می رویم و به جای چادرها در ارتفاع حدودا 5000 متر می رسیم. هدف این برنامه شناسایی یال و نقاط حساسش برای زمستان و هم هوایی قبل از برنامه علم کوه است. اما با این مه غلیظ چیزی دیده نمی شود که بتوان شناسایی اش کرد. به پیشنهاد مهدی تصمیم می گیریم هرچند هنوز ظهر هم نشده اما همینجا بمانیم و با به تعویق انداختن صعود به فردا به سه هدف مهم برسیم. اول خوابیدن در 5000 متر و یک هم هوایی خوب، دوم ساختن یک دیوار سنگی باد شکن در کنار جای چادر برای استفاده در زمستان و بعد امکان داشتن دید بهتر در روز بعد بابت شناسایی مسیر.

هوا سرد و باد شدیدی حاکم است. دو سه ساعت مشغول آوردن سنگ های بزرگ و کوچک می شویم و اوست مهدی بنا! دیواری به عرض سه و ارتفاع یک متر با پی محکم می سازد بخوبی جلوی هجوم باد بی رحم غربی را می گیرد. با این وجود غیر از بند حمایت های خود چادر با طناب های انفرادی مان برایش اسکلت قطری می زنم که اگر نمی زدم قطعا چادر تابستانه مان طاقت همین باد ضعیف شده را هم نداشت.

 

بعد ازظهری طولانی و شبی سرد را سپری می کنیم و ساعت 7 صبح پس از جمع کردن چادر در هوایی که دیدش نسبت به دیروز بیشتر شده حرکت را آغاز می کنیم.

موارد مهمی از قبیل محل های مناسب برای دور زدن خط الراس های سنگی یال و شیب های یخی و دهلیز پایانی یال به قله دستگیرم می شود. و دو ساعت حرکت ما را به قله می رساند. هوای قله بی نظیر است. غیر قابل وصف!

عیشی به نوش می کنیم و در میان انبوه صعود کنندگان از مسیر جنوبی جای پا برای خود دست و پا می کنیم و از یخچال جنوبی در می رویم.
مسیر بارگاه به قله و اطراف بارگاه شلوغی وحشتناکی حکمفرماست... بیزاری ام از مسیر جنوبی بیشتر می شود...
ساعت بعد از حرکت از قله حوالی دوازده و نیم در پلور هستیم. عجله داریم که به ترافیک روز پایانی چند روز تعطیلی نخوریم.

 

بهشت اگر می خواهید در خرداد ماه به حصارچال بروید...

باقی سخن به زبان تصویر

در حاشیه شهر "مشگین شهر" استان اردبیل درست رو به روی ساوالانِ بزرگ، دره ای رویایی وجود دارد که تاکنون از چشم سنگنوردان و دیواره نوردان مخفی مانده است.

دره ای پر از دریای صخره ها و دیواره ها با اشکال منحصر بفرد و رویایی که  دل هر دوستدار طبیعت، سنگنورد و کوهنوردی را با خود می برد..

منطقه "تنگ" در 8 کیلومتری شرق شهر مشکین شهر و مشرف به قله سترگ ساوالان تاکنون اگر توسط سنگنوردان و دیواره نوردان کشف نشده قطعا به دلیل قرار گرفتنش در نزدیکی کوهی مثل ساوالان است که همه نگاه ها و توجهات را به خود جلب می کند.

 تعطیلات گذشته را به لطف علی کریمی  عزیز که همواره میزبان مهربان مسافران ساوالان بوده و امدادگر اکثر حادثه های رخ داده در آن حوالی ست به این منطقه رفتم و از زیبایی های آن در بهت فرو رفتم.

سه دره به موازات هم و همگی پر از دیواره های سر به فلک کشیده، صخره های موزون و خوش شکل و نقاط مناسب کمپینگ.

جا برای کار آنقدر زیاد بود که نمی دانستم در این دو روز ناکافی از کجا شروع کنم.

روز اول را به  گشت زنی و عکاسی در منطقه پرداختیم و روز دوم مسیری طبیعی را گشایش کردیم که علی نام مسیر را "عدالت" گذاشت.

بطور کلی استان اردبیل سنگنورد کمی دارد بالاخص مشگین شهر که بزرگترین شهر نزدیک به مسیر عمومی ساوالان است تمام فعالیت های کوهنوردی را معطوف به این کوه پر تردد کرده و باعث کمرنگ شدن فعالیت های کوهنوردی در شاخه های دیگر آن شده است.

 بطوری که معدود سنگنوردان طبیعی این شهر هنوز مسیری در این منطقه مستعد و فوق العاده گشایش نکرده اند.

امیدوارم بزودی به "تنگ" برکردم و از زیبایی سحر کننده سنگ هایش بهره بیشتری ببرم.

دیواره های گرانیتی دست نخورده

 

علی عزیز و صخره های خوش شکل دره

 

بولدر...اسپرت...

 

انقدر ذوق زده بودم که نمی دانستم از کجا شروع کنم

 

تصور کنید صبح بیدار شوید و اولین چیزی که می بینید این باشد...

 

اینجا ورودی دره "تنگ" است

 

جمعه گذشته در ادامه تمرینات بهاره امسال بار دیگر مهمان دیواره آزاد بودیم.

دستی به مسیر های اسپرت زدیم و یک مسیر سه طوله را نیز صعود کردیم. بیش از لذت صعود لذت بهار ما را مست خویش کرد. مستی ای که از بهار واقعی امسال نشات می گرفت.

دیواره آزاد زنجان، زیباتر از همیشه

 

 

مهدی بیگدلی در حال تلاش روی یک مسیر اسپرت

 

چه ترکیب زیباییست برای یک سنگنورد، گل و صخره و رول بولت!

 

از چپ مهدی بیگدلی، محمد ژاله، مهدی شیروانی ، حسین کریمی و من

 

باغهای مسیر روستا تا پای دیواره که ما را ترغیب کرد با ماشین تا پای دیواره نرویم و از مسیر دو ساعته روستا تا پای دیواره لذت ببربم

 

و دور نمای استوار تکه قیه سی در انسوی سنگ بولدرهای پای دیواره

 

 

دیروز و پریرورز با استفاده از فرصت تعطیلی آخر هفته میزبان کوروش نگهبان دوست خوب و قدیمم در دیواره آزاد زنجان بودم.

در این برنامه روی مسیر های بلند و اسپرت دیواره فعالیت کردیم و آغاز فصل سنگنوردی خوبی رقم خورد.

امسال بهار زنجان واقعا بهار است و در اولین جمعه ماه دوم بهار نخستین هوای مناسب برای سنگنوردی را بدست آوردیم.

در این برنامه محمود خاتمی و امیر رحمتی نیز توانستند مسیری سه طوله گشایش نمایند به که بزودی اطلاعات مسیر را اینجا نشر خواهم کرد.

پایان دو روز هیجان انگیز

 

در مسیر بازگشت و طبیعت زنده شده و زنده کننده

 

و تکه قیه سی استوار نظاره گر ما

 

محمود خاتمی در حال فرود از مسیر جدید گشایش شده

 

روی قله بسوی پای دیواره

 

هوای بهاری دلچسب

 

جمعه گذشته اولین برنامه انجمن در زنجان برگزار شد. در آغوش طبیعت نو شده به دیدار دوستان پرداختیم و درگ قله سمبله نوای همدلی سر دادیم.

 

آخرین جمعه سال را در یک هوای برفی به سمبله رفتیم و میهمان سفره هفت سین کوهنوردان روی قله بودیم.

سنگ، ساعت، سنجد، سوئیچ!، سنگگ، سکه و خود سمبله! تنها سین هایی بود که در اختیار داشتیم تا هت سینمان تکمیل شود.

برنامه امسال "با کودکان روستا"ی انجمن کوهنوردان زنجان در روستای ولیس از توابع شهرستان طارم برگزار شد. پس از هفته ها تحقیق و جستجو در پیدا کردن روستای مناسب برای این برنامه بالاخره با اطلاعاتی که از طریق یکی از دوستان از استانداری زنجان بدست آوردیم این روستا از نظر درجه محرومیت، جمعیت، تعداد دانش اموزان و میزان فرسودگی مدرسه نظر سرپرست برنامه را جلب کرد.

روستای ولیس در فاصله 75 کیلومتری شهر زنجان و 30 کیلومتری درام قرار دارد برای رفتن به این روستا پس از عبور از جاده تهم-چورزق پس از گذر از خروجی چورزق و ادامه 2 کیلومتر دیگر از جاده به سمت درام به چهارراه انذر می رسیم که سمت چپ به سمت مقصد ماست.  وارد این جاده فرعی می شویم و پس از طی 10 کیلومتر جاده آسفالته و 5 کیلومتر خاکی و گذر از روستاهای گوهر و کره مالیم به روستای ولیس می رسیم که در انتهای جاده و در دل صخره های سربه فلک کشیده توگویی در انتهای جهان هستی آرام و ساکت ارمیده است. این روستای 350 نفری با مردمانی رنج کشیده و سرسخت و کودکانی مهربان و زیبا دور از هرگونه امکانات رفاهی مراکز تمدن تنها به جرم قرار گرفتن در مسیری جز مسیرهای اصلی ارتباطی رها شده است. خط تلفن رومینگ دار و داخلی روستا سال گذشته مورد بهره برداری قرار گرفته اما هنوز خبری از خطوط موبایل آزاد و یا انتن دیجیتال تلویزیون و جاده آسفالته نیست.

کوهنوردان خیرخواه انجمن کوهنوردان زنجان با صرف هزینه های شخصی و جمع اوری کمک هایی از کوهنوردان، آشنایان و مردم خیرخواه زنجان توانستند طی چهار روز مدرسه روستا را مختصرا نوسازی کنند. تعمیرات مدرسه شامل رنگ آمیزی، تعویض شیشه های شکسته، تعمیرات مربوط به برق و سیم کشی ساختمان، نصب تور والیبال و سبد بسکتبال، تجهیز مدرسه به کتابخانه و برخی لوازم کمک آموزشی و... بود. روز پایانی برنامه نیز  در محل میدان ورزشی روستا برنامه های فرهنگی و ورزشی مختلفی با حضور کوهنوردان و کودکان روستا برگزار و در پایان کمک های هدیه ای شامل لوازم بهداشت شخصی، لوازم التحریر، لباس و اسباب بازی در قالب جایزه به همه کودکان روستا هدیه شد.

اجرای این برنامه بدون کمک خیرین محترم، تلاش چند شبانه روز کوهنوردان و همکاری مدیر و مسئولان مدرسه روستای ولیس امکان پذیر نبود. در این برنامه برای صد نفر دانش آموز این روستا (در کلاس های نه گانه این مدرسه) اقلام نوشت افزاری، بهداشتی و شخصی هدیه شد.

خانم و آقای دکتری که میهمان این برنامه بودند تمام تلاش خود را برای ویزیت حداکثری بچه ها و ارائه اموزش های بهداشتی و پزشکی به کار بستند.

 

آقای کریمی معلم دوست داشتنی مدرسه و شاگردان مهربانش

 

 

یکی از سه کلاس تکمیل شده مدرسه

 

 

در خلال جلسه هفتگی عمومی انجمن کوهنوردان زنجان فرصتی دست داد تا با بهانه ارائه برخی توضیحات و تصاویر برنامه یخار حضور پیشکسوتان کوهنوردی شهر نیز مغتنم شمرده و از حضور و سخنشان بهره ببریم.

در جلسه 197 ام عمومی انجمن که عصر دیروز در دفتر انجمن برگزار شد حسین مقدم و اکبر دلریش در غیاب ابوالفضل زمانی در مورد کم و کیف برنامه توضیحاتی ارائه و اعلام کردند بزودی جلسه ارائه گزارش برنامه برگزار خواهد شد.

در این جلسه سید حمید صدیقیان، مجید دربانی، مهدی سلطانی، داود امامی و کریم بیگدلی نیز به ایراد نظرات خود پرداختند.

 

چند روز گذشته را در شمالغرب دماوند بودیم .

مدت ها بود به یال سرداغ دماوند فکر می کردم. همه مقدمات را چیدیم و زدیم به موج.

برف سنگینی در دشت چمن بن بود روز اول خود را پس از یک برفکوبی سنگین به انتهای دشت و بیخ دماوند رساندیم (به قول نیما در راستای یال سیوله) ارتفاع 3200 متر

روز دوم یال انتهایی را بالا کشیدیم و کمی از کار راهم زخمی کردیم و در 4200 متر چادر زدیم.

شب اما برخلاف آنچه پیش بینی شده بود طوفان شدیدی غافلگیرمان کرد. امید به بهتر شدن هوا باعث شد من و مصطفی حرکت کنیم اما دوساعت بیشتر نتوانستیم چلو برویم. ترس از پرت شدن روی یال باعث شد برگردیم و بقیه روز را با کمک بقیه بچه ها به بیرون آوردن چادرها از زیر برف صرف کنیم.

تلاشی دیگر در اولین فرصت مرا انجا خواهد برد

با تشکر از نیما اسکندری عزیز بابت در اختیار گذاشتن اطلاعات منطقه

 

 

باتوجه به اینکه گزارش و اطلاعات کافی در مورد مسیر همدانی ها در اینترنت و حتی فضای حقیقی کم است تصمیم گرفتم در گزارش علم کوه امسالم مسیر همدان را به تفضیل و مصور شرح دهم. امید که به کار کسی آید

در ادامه مطلب گزارش کامل برنامه علم کوه امسالمان را از نظر خواهید گذراند.

پنجشنبه و جمعه آخرین تمرین دوره چهارماهه را انجام دادیم و در این دو سه روز آماده علم کوه خواهیم شد.

همچنین دوستانی نیز از تهران میهمانمان بودند که دستی به مسیرهای دیواره آزاد رساندند از جمله آقای حامد کرامت مربی باسابقه کشورمان. از باشگاه دماوند

 

 

از راست: صادق خاجی، من، فرشید داودی، حامد کرامت، بهرام پورعلی بابا و محمد یوسفی

 

تعطیلات عیدی فطر قصد یک دیواره داشتیم اما نمیشد از وسوسه سبلان انجمن چشم پوشی کرد.

گفتند هوا بد است اما سرپرست برنامه تصمیم گرفت تا شابیل برویم و اوضاع را بسنجیم اگر نشد آبگرم سرعین مرهمی بر زخم سبلان خواهد بود.

رفتیم و خوشبختانه هوا اجازه صعود داد.

هوای رویایی پناهگاه مجال استراحت نمی داد باید می نشستی و تا می توانستی می دیدی

 

صبح روز صعود یک چنین پشتِ گرمی داشتیم 

 

 

رفته رفته هوا زمستانی تر شد، برف آمد اما خبری از باد یا سرمای شدید نبود و تیم آهسته و پرامید حرکت کرد

 

تیم بعد از چهار و نیم ساعت از پناهگاه به قله رسید...چه عشقی!

 

خیلی وقت بود به صعود سنگ محراب فکر می کردم، رول هایش قابل اطمینان نبود لوازم کافی همراه داشتیم،  از مسیری جدید و از شکافی تو دل برو بالا رفتیم، برف و بوران هنگام صعود عیشمان را نوش تر کرد

 

 

و این هم ضیافت نهار سرپرست به عنوان حسن ختام برنامه بعد از آبگرم سرعین

 

دیروز و دیشب در قالب نشست صد و هفدهم انجمن ، مراسمی به یاد بود مرحوم حسن جوادیان برگزار شد.
در همین جلسه نسیم عشقی نیز به ارائه گزارشی از گشایش مسیر اخیرش در دیواره بیستون (با نام "دختری برای تمام فصول") پرداخت.
پایان بخش برنامه مراسم ضیافت افظاری انجمن بود.

و چند نکته:

1- مجری مسلط بود و اجرای خوبی داشت اما به عنوان نزدیک ترین حلقه ارتباطی عوامل برگزاری با حضار لازم بود مجری به کنداکتور و روال برگزاری تسلط بیشتری داشت. گاهی لازم است مجری به قید ضرورت و شرایط تغییری در برنامه دهد یا روالی را عوض کند.

2- کلیپ های پخش شده در مورد مرحوم جوادیان برای پخش در جمع خانوادگی مناسب تر بود و شاید بهتر بود تم اصلی شان مسائل کوهنوردی و سنگنوردی ایشان می بود و کمتر به زندگی شخصی و خانواده ایشان می پرداخت.

3- فیلم گزارش نسیم عشقی بسیار خوب کار شده بود و حضار را به وجد آورد. اما گزارش چنگی به دل نزد. به شخصه بسیار مشتاق  شنیدن گزارش بودم و کلی سوال داشتم اما به ندرت به بخش فنی کار پرداخته شد و بخش پرسش و پاسخ هم کلا برگزار نشد.

4- حضور کیومرث بابازده، ابراهیم نوتاش، کاظم فریدیان، محمد نوری و مرتضی زارع در مراسم از وجوه مثبت برنامه بود.

5-شهرام عباس نژاد خیلی خوب صحبت کرد و فضای غمزده و سوگوار را به نرمی تغییر داد اما با این جمله : که رعایت کنیم یا نه، اتفاق خواهد افتاد  -نقل به مضمون-  موافق نیستم؛  و فکر می کنم با رعایت برخی اصول می توان جلوی اتفاق را گرفت.

6-سالن برای این تعداد میهمان کوچک بود و کمبود حضور یک مدیر داخل سالن برای نظم دهی و راهنمایی میهمانان (مخصوصا میهمانان ویژه) برای نشستن به چشم می آمد.

7-همزمانی ضیافت شام فدراسیون به مناسبت تقدیر از پیشکسوتان کوهنوردی با این مراسم باعث عدم حضور برخی از مربیان فدراسیونی در این مراسم شد که بهتر بود فدراسیون که از زمان برگزاری این مراسم مطلع بود زمان دیگری را جهت همدلی بیشتر و حضور همگانی جامعه کوهنوردی در هر دو مراسم انتخاب می کرد.

8 - از حضور صمیمی و تلاش پشت پرده فرشید داودی، محمد نوری و همسرشان، لیلی رهنما، احسان بشیرگنجی و بهرام پورعلی بابا  تشکر می کنم.

 

 

 

 

---

 

تصاویر بیشتر در سایت کوهنامه

یک روز پرکار دیگر در کنار دیواره آزاد زنجان

امروز 

 

 

از راست>>  مریم نوری،کیانا عرفانی،  حامد...، محسن رضوان فر، ناصر...، افشین ابراهیمی جم،  من، حسین مقدم،هومن رضایی،  صبا عرفانی

پنجشنبه پلخواب بودیم. با محسن حلاوت، مریم نوری، الهام کرمی ، هومن رضایی و سپیده جاودان

سه طول مسیر آرزو را کار کردیم. بدون کتانی سنگ جهت تسلط بیشتر به کفش دیواره.

نکته مهم درباره این مسیر در مورد طول سوم آن است: طول سوم درجه بالاتری نسبت به دو طول اول دارد و فاصله میانی هایش بسیار بیشتر از حد استاندارد و لازم است. مخصوصا میانی آخر تا کارگاه چیزی حدود هفت هشت متر فاصله دارد. و صعودش برای سرطناب های دو کرده ما با کفش اسپورتکس در چنین شرایطی واقعا سخت شد.

در طول دوم نیز دقیقا در مسیر صعود مابین میانی آخر تا کارگاه یک سنگ حدودا دویست کیلویی به اندازه یک کوله پشتی بزرگ کاملا رها روی طاقچه ای به عرض دو سه سانت تکیه داده شده و حتی باد شدید هم می تواند باعث سقوطش روی مسیرها و کلاهک سلام شود. 

پیشنهاد می کنم دوستان سنگنورد در روز خلوت اگر روی این مسیر رفتند این سنگ را بیندازند تا از خطر جدی احتمالی جلوگیری شود. همچنین پیشنهاد می کنم طول سوم این مسیر در شرایط غیر آمادگی و توسط سنگنوردان مبتدی (به دلیل درجه متوسط آن در عین دور بودن میانی ها) صعود نشود.

بعد از نیمه شب هم صعود شبانه حلاوت و مریم به مسیر روجا پایان کار پنجشنبه بود.

 شب پای مسیر برونو خوابیدیم دو چادر هم در قلعه بود که دوستان خوبم کوروش نگهبان و آقای شهلایی بودند.

صبح خیلی زود پایین رفتیم و پس از رفتن به تهران از طریق جاده هراز و فرعی دماوند-فیروزکوه به شهر فیروز کوه در فاصله 115 کیلومتری تهران رفتیم. لیلی رهنما و عطیه صادقی قبلا آنجا منتظرمان بودند دیواره ای زیبا با محیطی عالی مشرف به ایستگاه راه آهن شهر و دقیقا کنار جاده به ما خوش آمد گفت.

تا آنجا که دوستان اطلاعات داشتند و ما دیدیم هشت یا نه مسیر در سه بخش روی دیواره وجود داشت که عمدتا درجه های 5.10 و 11 داشتند، اسپرت و یک طوله اما همگی بلند و تقریبا نصف طول طناب بودند. 

یک مسیر دو طوله بسیار هیجان انگیز و پرچالش در کنج بود که یک طولش را فقط فرصت شد کار کنیم، مسیری فوق العاده زیبا که مطمئنم مدتها آرزوی صعود دوباره اش را خواهم داشت.

 

 

در این برنامه غیر از من، محسن حلاوت تبار و الهام کرمی که در عکس هستیم، سعید درگاهی، مریم نوری، اکبر کرمی و افشین ابراهیمی جم هم حضور داشتند که در تایم های مختلف صعود کردند.

(این گزارش در خرداد 94 نوشته شده، پس از صعود دوباره‎ی ما به این کلاهک در فروردین 97 مطالب دیگری به ذهنم رسید که بنا بر اصل پایبندی به مطلب نشر شده گزارش اصلی را ادیت نکرده و صرفا مطالب جدید  با رنگ قرمز به گزارش اصلی افزوده شده است)

طبق برنامه ریزی ای که داشتیم تعطیلات میانه خرداد را به ماکو رفتیم تا بزرگترین کلاهک سنگنوردی ایران را از نزدیک ببینیم.

به همین منظور با محسن حلاوت تبار و مریم نوری زنجان را به مقصد تبریز ترک و سپس با عوض کردن اتوبوس به سمت شهر زیبا و مرزی ماکو رهسپار شدیم. فاصله تبریز تا ماکو جاده ای زیبا و 230 کیلومتری ست که به دلیل قدیم بودن جاده اش حدود سه و نیم ساعت با اتوبوس قابل پیمودن است.

قبلا با آقای اصغر مهدیزاده مسئول فنی این کلاهک و ساکن شهر ماکو هماهنگ  و اطلاعات کافی دریافت کرده بودیم.

کلاهک ماکو برای اولین بار توسط بیوک بهزاد و همطناب تبریزی اش آقای شیوری در سال  1347 یا 48 صعود شد و سپس مسیر دیگری توسط کیومرث بابازاده و تیمشان گشایش شد. (قبل از سفر و حین فعالیت اطلاعات یا اثری از این مسیر ها به ما نرسید)

روی کلاهک دو مسیر تجهیز شده وجود دارد :

 1- مسیر تبریزی ها: که سال 73 گشایش شده، در قلب کلاهک است اما میانی هایش همگی قدیمی و تقریبا نامطمئن، اخیرا نیز با ابتکار! مسئولین شهر چراغ های ال ئی دی در جوار آن در سرتاسر مسیر نصب شده تا از دور پرچم کشور را تداعی کند همین موضوع و وجود سیم و کابل و چراغ در اطراف این مسیر قدیمی مزید بر علت شده تا عملا این مسیر زیبا و پرچالش قابل صعود نباشد

2-مسیر ماکویی ها: که کار گشایش آن سال 90 به پایان رسیده در قسمت غربی دیواره قرار داردو از حیث میانی ها و طاقچه فلزی های کار گذاشته شده در کارگاه ها کاملا تجهیز و قابل اطمینان است.

ظهر چهارشنبه 13 خرداد 94 به شهر رسیدیم فاصله ترمینال شهر تا پای کلاهک را می توان با تاکسی های ترمینال پیمود، مسیر کوتاهیست و قیمت مصوب کرایه تاکسی 3 هزار تومان است. (در سال 97 به 5 هزار تومان افزایش یافته بود)

کلاهک کاملا مشرف به شهر بوده و فاصله آن تا آخرین لاین خانه ها و مرکز خرید 10 دقیقه پایین رفتن از پله های باستانی قلعه است.

 

 

طول اول که در انتها به نردبان فلزی ختم می شود 40 متر است که طبیعی صعود می شود. بالای این طول طاقچه عریض سرتاسری است که مناسب چادر زدن است. با قرار دادن ظرف زیر چکه های آب همیشه جاری برخی قسمت های کلاهک می توان زحمت پایین رفتن این 40 متر را کم و به اب دست پیدا کرد. بعد از ظهر را به ست کردن لوازم و مرور روش صعودمان سپری و شب به خواب می رویم. (اخیرا به لطف کوهنوردان منطقه بخصوص آقای اروج قاسم زاده  پله‎ها برداشته شده تا از صعود افراد آموزش ندیده جلوگیری شود که جای تقدیر دارد، برای صعود این قسمت بد نیست 4-5 عدد پلاک شماره 10 برای بولت های لخت قسمت های پایانی همراه داشته باشید وگرنه مجبورید یک سوم مسیر را بدون هیچ میانی ای صعود کنید)

 

 

صبح روز پنجشنبه باتوجه به اینکه عجله ای در کار نیست و قرار است دوطول صعود و در طاقچه فلزی پایان طول سوم شب مانی کنیم ساعت 7 بیدار می شویم و به پای مسیر می رویم. ساعت 8 اولین کوئیک درا را در رول می اندازم و بالا می روم. ابتدای مسیر سقف است و میانی هایش به نظر قدیمی است. اما مطمئن است اول مسیر کمی وقت گیر است اما عبور می کنم پس از عبور از سقف اولیه مسیر تا کارگاه اول که با طاقچه آبی رنگ مشخص است رول کوبی شده و بولت های ده سانتی دارد. 

 

 

 

روی طاقچه جا برای نشستن دو نفر وجود داردو محسن و مریم با فاصله چند متر از هم صعود می کنند هر دو را حمایت می کنم تا به کارگاه می رسند. طول دوم کمی  بیشتر از 40 متر است. فاصله میانی ها کم است بنابراین یکی در میان کوئیک درا در رول ها می اندازم و با 28 کوئیکی که در اختیار دارم ابزار کم نمی آورم.

 

 

 

طول بعدی وقت گیر تر و سخت تر است حضور پرستوها در اطراف مسیر حال و هوای صعود را دلچسب تر کرده در این طول کوئیک درا کم آوردم و به سختی به طاقچه قرمز رنگ رسیدم. بهتر است در این طول و طول های بعدی اسلینگ های بلند برای جلوگیری از شکست طناب همراه باشد. این طول هم تقریبا 50 متر است. طاقچه اینجا  بزرگتر و جا برای دراز کشیدن و خوابیدن دو نفر وجود دارد. فاصله طاقچه تا دیواره را که حدود نیم متر است   طناب می کشم و چیزی شبیه لندی مهیای خواب نفر سوم ما می شود. 

 

 

زیبایی شهر که اکنون زیر پایمان است و صدای پرنده ها ما را با لبخند به خواب می برد.

روز سوم کارمان زیاد است باید به قله برسیم، دور بزنیم و به پای کار برویم و به اتوبوس بعداز ظهر تبریز برسیم. بنابراین سه صبح بیدار می شویم و سه و نیم صعود را شروع می کنیم. میانی ها همچنان رول بولت، قابل اطمینان و نزدیک هستند. طول چهارم 40 متر است و طاقچه پایان طول همانند طاقچه اول جا برای نشستن دو نفر دارد و به رنگ نارنجی رنگ آمیزی شده. (هر سه طاقچه به وضوح از فاصله دور قابل رویت هستند)

محسن و مریم هم خیلی سریع صعود می کنند و قبل از طلوع هر سه در ابتدای طول آخر هستیم. طول آخر طولانی است و طبیعی و مصنوعی صعود می شود و شکست طناب هم زیاد است. در این طول نیز مشکل کمبود کوئیک درا داشتم. یکی دو جا هم نیاز به نصب میانی بود مگر اینکه توانایی و استقامت سرطناب بالا بوده و بتواند این قسمت ها را طبیعی صعود کرده و به میانی بعدی برسد.

کارگاه آخر هم از سه رول بولت تشکیل شده و زیر سیم بکسل 3 متری ای قرار دارد که به قله منتهی می شود. پس از صعود این طوله پا بر روی قله زیبا و بکر می گذاریم اما حیف که زمان کم است و نمی توان این قله زیبا و مناظر بدیعش را کامل دید.

 

 

 از رخ شرقی قله پایین می رویم و پس از دور زدن کلاهک در پای آن تروارس می کنیم و به ابتدای مسیر می رسیم. لوازم خود را از محل شبمانی برداشته و به سمت ترمینال شهر حرکت می کنیم. (اگر نمیخواهید مسیر طولانی انتهای گرده سنگی تا پای مسیر را بپیمایید می توانید با ادامه دادن مسیر پاکوب در کنار مزار شهدای ماکو وارد شهر شده و با تاکسی خود را به بالای پله ها برسانید ماکویی ها در محاوره خود کلاهک را صخره "در ترکی قایا" می نامند)

در پایان لازم است از زحمات قابل احترام آقایان اصغر مهدیزاده ، ناصر مهدیزاده، افشین  اسماعیلی دوخت  ، موسی وحدانی و همه عزیزانی که برای گشایش این مسیر و میزبانی و راهنمایی تیم هایی که به منطقه می روند زحمت کشیده اند تشکر کنم.

شماره تماس  آقای اصغر مهدیزاده مسئول فنی کلاهک ماکو:  09141630781

شماره تماس آقای موسی وحدانی از گشایندگان مسیر و از کوهنوردان منطقه: 09149624734 (آقای وحدانی دیگر در ماکو زندگی نمی کنند)

شماره تماس آقای اروج قاسم زاده از گشایندگان مسیر و کوهنوردان منطقه 09144856830
شماره تماس آقای افشین اسماعیل دوخت از کوهنوردان منطقه 09014471962

 

آيا اين مسير ديواره است يا تنها يك شيب برفيست؟

تا قبل از صعود ما نيز شبهاتي در اين مورد كه مسير صعود به شاخك ديواره ايست يا نه مطرح شد در تمامي گزارش هاي در دسترس صعود و تلاش، اين  مسير  ديواره ناميده شده است. (رجوع كنيد به گزارش صعود حميد اولنج، شهرام عباس نژاد، كاظم فريديان و امير مقيمي در اينترنت) در واقع علت اصلي شبهه، رگه اي برفيست كه از ابتدا تا قله و به موازات ديواره شاخك كشيده شده و وقتي از دور نگاه كنيد به نظر مي آيد كه مسير صعود همين رگه برفي است. در حاليكه اين رگه برفي در دو قسمت توسط آبشار يخي و گرده صعب العبوري قطع شده و جليل كتيبه اي نيز پس از پايان سه طول برفي پرشيب ناچار به درگيري با ديواره شده و اين درگيري به غير از يك طول كه يخ و برفيست كماكان تا قله ادامه مي يابد.

 

براي بزرگنمايي روي عكس كليك كنيد

---

گزارش و عكس هاي برنامه در ادامه مطلب

یکشنبه 20 بهمن 1392 - ساعت 14:30

قله شاخک پس از تلاشی 8 ساعته

البته این تصویر خطای دید دارد! آنچه می بینید سه نفر و یک عکاس نیستند در واقع 11 نفر روی قله اند حقا بی انصاقیست اگر این چهار نفر را 11 نفر نبینید چون برای رسیدن به یک چنین لحظه ای یک مجموعه ماه ها تلاش کرد و 11 نفر واقعا از جان مایه گذاشتند و تشکر ویژه از حامد علیپور عزیز که تیم را از زنجان ساپورت کرد و همه عزیزانی که به یادمان بودند.

سید حمید صدیقیان

محمد ژاله

مهدی بیگدلی

سعید نبی لو

بهادر احمدی

حسین اجاقلو

مرتضی احمدلو

بابک عسگری نژاد

یاسر جعفری

وحید محمدی

و من که اسما سرپرست برنامه بودم و همه زحمات را بچه ها کشیدند.

روز جمعه برنامه از پيش تعيين شده مان صعود طول بلند در ديواره «گلجوك» بود اما يه بار ديگه صبح برنامه برف غافلگيرمان كرد و متاسفانه بازهم جاده را بست. مجبور شديم طول بلند «گلجوك» را به اسپورت «قره قيه» تغيير دهيم هرچند صعودهاي سرطناب خوبي انجام داديم.

جمعه گذشته طبق برنامه انجمن كوهنوردان زنجان به همراه 15 نفر جهت صعود قله قوش قيه سي به منطقه رفتيم و فرصتي دست داد تا روي ديواره و صخره هاي غربي اين كوه تمرين دراي تولينگ انجام دهيم.

شركت كنندگان:

بابك عسگري نژاد، پگاه مجتهدي، هميا حيدري، مهدي بيگدلي، مهتاب بيگدلي، سميرا خدايي، جعفر جواديان، فرشاد اسكندري، فروزان تسليمي، بهادر احمدي، مسعود نظريان، سينا ...، فاطمه موسوي، حميد صديقيان، من و امير بيگدلي (سرپرست)

در ادامه تصاويري از اين برنامه از نظرتان خواهد گذشت:

ساعت 5 صبح روز سه شنبه 10 دي ماه به اتفاق 8 نفر ديگر از دوستان با يك ميني بوس زنجان را ترك ميكنيم.

هدف تيم تلاش روي قله دماوند است از دو مسير جنوبي و شمال شرقي

بعد از ظهر به پلور مي رسيم محمد ژاله رفعتي، سعيد نبي لو، بابك عسگري نژاد و حسين كريمي پياده شده و به قرار گار پلور مي روند تا فردا به سمت مسير جنوبي حركت كنند.

مهدي بيگدلي، بهادر احمدي، ياسر جعفري، مصطفي بيات و من نيز در ابتداي فرعي ناندل در جاده هراز پياده مي شويم و با خوشامدگويي آقاي صالحي كوله هايمان را بار نيسان مي كنيم.

ساعتي از شب گذشته كه در منزل آقاي صالحي هستيم تا شب فرصت كافي براي جمع و جور كردن لوازم و تهيه شام داريم و بعد مي خوابيم.

قبل از اينكه ساعت به 3 صبح برسد بيدار شده ايم و پس از خوردن صبحانه به راه مي افتيم.

جاده خاكي روستا كه تمام مي شود از رودخانه عبور مي كنيم و شيب اولين تپه را بالا مي كشيم برف مي بارد. برف كوبي از همين اول كار شروع مي شود. هوا روشن مي شود اما خبري از ديد كافي نيست بارش برف و مه غليظ ادامه دارد.

طبق تقويم شش ماهه براي جمعه گذشته برنامه پيمايش خط الراس «تكه قيه سي» داشتيم. قرار بود تيمي صبح جمعه براي صعود قله بيايد و ما نيز به اتفاق دوستان بنا داشتيم پنجشنبه به منطقه برويم و شب را بدون لوازم شب ماني روي تيغه بگذرانيم.

كه متاسفانه ظهر پنجشنبه با بارش برف جاده ها بسته شد و هيچ ماشيني راضي نشد مارا به منطقه ببرد ناچار با تنها ميني بوسي كه به روستاي «اندآباد» مي رفت راهي شديم تا در ديواره كنار روستا كار كنيم و شب را بگذرانيم.

شب سردي بود به همراه كمي كار ميكس با تبر و كرامپون.

تصاوير بيشتر در ادامه مطلب

روز جمعه افتخار اين را داشتيم كه در معيت اساتيدي چون آقاي سيد حميد صديقيان و مهدي سلطاني برنامه خوبي را در سندان اجرا كنيم.

تصاوير و گزارشي كوتاه از اين برنامه را در ادامه مطلب ببينيد.

روز جمعه با دوستان خوبي مهمان طبيعت زيباي منطقه زوهرون بوديم.

زحمت اجراي اين برنامه را مهدي بيگدلي كشيد كه يكي از برنامه هاي آماده سازي دماوند شمالشرقي بود ( اين برنامه در دي ماه اجرا خواهد شد)

در اين برنامه سه قله دينگه - آغ داغ - خيرالمسجد صعود شدند.

نفرات شركت كننده: 

مهدي بيگدلي - مهدي رستمي - افشين ابراهيمي جم - الهام كرمي - سعيد نبي لو - سعيد امامياري - محمد ژاله رفعتي - حسين كريمي - حسين اجاقلو - مصطفي بيات - بابك عسگري نژاد - سعيد نصيري - حسين مصطفوي و من

سرماي نفس هاي باد در هرمان پنهان اين تصوير تقديم شما باد.

طلوع ماه در پناهگاه سرچال- مهر 92

در سايز بزرگتر ببينيد

تعطيلات گذشته را در معيت دوستان صرف تلاشي بر روي ساوالان كرديم.

برنامه اي كه به همت انجمن كوهنوردان زنجان برگزار شد و طي آن 14 نفر بر روي قله قرار گرفتند.

هدف اين صعود آشنا كردن دوستان كم تجربه تر با صعودهاي زمستاني بود كه با تلاش هاي سعيد نبي لو سرپرست اين برنامه به خوبي انجام گرفت.

---

گزارشي كوتاه و تصاوير ديگر از اين برنامه را در ادامه مطلب ببينيد

ديروز در حالي كه مهمان باران بوديم دستي به زير كلاهك آيي قيه سي رسانديم...

با تشكر از دوستاني كه زحمت اين برنامه را كشيدند

ديواره علم كوه از از روي ديواره شاخك همين پريروز