آياز

مصوبه عجیب و غریب اداره حفاظت از محیط زیست شهرستان آمل اگر چه عجیب اما از آن نظر حائز اهمیت است که طی آن «کوهنوردان» عامل تخریب دماوند شناخته شده و ارگانی خارج از مجموعه کوهنوردی فریاد نجات دماوند از ایشان سر داده است.

از دست ما! همین ما که خود را صاحبین قلل و بهترین متولیان آن می‌دانیم و داعیه داران حفاظت از کوهستان هستیم.

همین ما که چشم بر تمام اعمال مخرب و زامبی‌وار خود بسته‌ایم و چنین جسارتی از ارگانی خارج از مجموعه کوهنوردی را برنمی تابیم.

همین ما که متاثر از سیاست مدارانمان به جای پاسخگویی در مقام یک مسئول نقش اپوزسیون و معترض را بازی می‌کنیم و بیانیه می‌دهیم و از «هجوم خارج از کنترل گردشگران به دماوند» می‌نالیم  همین ما که سر افکنده نیستیم از اینکه در مقام کمیته محیط زیست فدراسیون به ثبت شرکت گردشگری و اشغال پناهگاه قدیمی بارگاه دوم دماوند پرداخته‌ایم و اصولا وقتی برای فکر کردن به مشکلات دماوند نداشته‌ایم.

به‌زعم نگارنده مصوبه اخیر اداره محیط زیست شهرستان آمل تلنگری محکم به تمام تشکیلات معنوی کوهنوردان این کشور است.

همین ما آری همین ما که برق دلارهای توریست طالب صعود دماوند چشمانمان را کور کرده و از کارآموزی که صعود هرچه سریع‌تر یک قله برون‌مرزی (با هر کیفیتی) و درآوردن سری بین سرها را سرلوحه کارش قرار داده تا ارگان‌های رسمی و دولتی‌مان که در پوشش حفاظت از محیط زیست به تحکیم پایه‌های شرکت‌های شخصی خویش فکر می‌کنند پول را جای ارزش‌های معنوی کوهستان نشانده‌ایم.

ارنست شکلتون در دومین تلاش خود برای دستیابی به قطب جنوب  ۱۹۰۶  بیشتر از هر کسی که پیش از او این تلاش را کرده بودند به پایان راه نزدیک شد. او به فاصله ۱۸۰ کیلومتری رسید. ( کل مسیر ۱۳۰۰ کیلومتر است) اما با این حال با در نظر گرفتن شرایط بد تیمش دستور عقب نشینی داد
او پس از بازگشت به خانه حرفی در مورد شکست به همسرش  امیلی نزد.

تنها یک روز بی مقدمه به امیلی گفت  :«عزیزم یک الاغ زنده بهتر از یک شیر مرده‌ست مگه نه؟»
جمله ای که ضرب المثل شد!