آياز

در اولین اکسپدیشن دنالی، جایی که Steve به عنوان گاید حضور داشت، یکی از اعضای تیم از ضعفِ بدنی، نداشتنِ اشتها، خستگیِ مزمن و نداشتن موازنه‎ی حرکتی شکایت داشت.

آن‎ها تصور می‎کردند که این علائم زودهنگامِ ارتفاع‎زدگی‎ست که در 4300 متر بروز یافته است.

بعد از یک تحلیل دقیق در مورد عملکرد اخیر او، هم‎تیمی هایش بالاخره به این نتیجه رسیدند که او دچار هیپوناترمی (کم سُدیُمیِ خون) شده است. وضعیت خطرناکی که ناشی از پایین آمدن قابل توجه سدیم در خون است. این مشکل از آنجا شروع شد که وی با پشتکار زیادی! شروع به نوشیدن 6 لیتر آب برف بدون املاح در روز در تمام یک هفته گذشته کرده بود. و متاثر از این نوشیدنِ خیلی‎زیاد، به کررات ادرار  کرده و همین باعث به هم‎خوردنِ توازن الکترولیت‎ها در بدن وی گردیده بود.

 آن‎ها شروع به خوراندن سوپ و غذاهای پرنمک به او کردند همچنین محلول‎های نوشیدنی ورزشی را در ظرف آبش ریختند. یک روز و نیم بعد، او به توانایی بدنی معمول خود برگشت و پنج روز بعد قله دنالی را صعود کرد.

بسته به مقدار آبی که در اکسپدیشن‎ها مصرف می کنید، در بیس‎کمپ‎ها لازم است به‎طور مرتب (نه الزاما تمام‎وقت) مقادیری الکترولیت به شکل پودر به نوشیدنی سرد یا گرم خود اضافه کنید. به دلیل کوتاه بودن بیشتر صعودها (بالاتر از بیس کمپ) که معمولا چند روزِ کوتاه طول می کشد نیازی به حمل پودرهای حاوی الکترولیت به کمپ های بالاتر نیست. به استثنای مواقعی که قصد دارید برفِ آب شده که معمولا بدطعم است را خوشمزه کنید یا در صعودهایی مثل صعود ما به دنالی از مسیر گرده غربی که صعود بالای بیس‎کمپ بیش از دوهفته طول می کشد.

-استیو هاز

-ترجمه محسن سعیدزاده

 قراوول یا دوشاخ در 20 کیلومتری شرق زنجان قرار دارد.

این کوه با ارتفاع 2650 از کوه های محبوب بین کوهنوردان زنجانی‎ست که از مسیرهای روستای زران، کوه های شمالی شهر زنجان (آیی قیه سی) ، یا خانچای طارم پیمایش و صعود می‎شود.

اطلاع تفصیلی در مورد این کوه را اینجا بخوانید

روز شنبه و با استفاده از فرصت تعطیلی، دستی جنباندیم تا قبل از سرد شدن هوا آخرین سنگنوردی را با کفش سنگ و تیشرت! انجام دهیم، هرچند هوا اندکی سرد شده ولی هنوز امکان گرفتن سنگ با دست غیرمسلح! وجود دارد.

دیواره آزاد در کوه ممد داغی مقصد ما بود.

با اینکه از ابتدای کشف  فقط 3 تابستان روی این دیواره کار شده اما مسیرهای متنوع و متعددی تا اینجا روی آن گشایش شده و هنوز فضای زیادی برای گشایش دارد.

قبلا معرفی، چگونگی دسترسی به دیواره و شرح مسیرهای آن را خدمت مخاطبان وبلاگ ارائه کرده ام، مختصرا عرض می کنم که:

• این دیواره در 45 کیلومتری غرب شهر زنجان و در نزدیکی کوه تکه قیه سی قرار دارد.
• اولین مسیر روی این دیواره با نام "سیدحمید"در سال 1393 (در 3 طول و با درجه سختی 5.10b) توسط انجمن کوهنوردان زنجان گشایش شده است. 
• تاکنون بیش از 20 مسیر اسپرت و بلند روی این دیواره  گشایش یافته و فضا برای گشایش ده ها مسیر دیگر وجود دارد.
• بلندترین مسیر دیواره آزاد زنجان "آیسل" با 4 طول و 110 متر و سخت‎ترین آنها مسیر اسپرت  "رمانتیک" با درجه سختی 5.12b می باشد.
• هم اکنون در حال بررسی برای گشایش مسیری مصنوعی با درجه a3 و به طول 100 متر هستیم که در تلاشیم تا پایان زمستان امسال کار گشایش آن نیز به پایان برسد.

با آیسل شروع کردیم، اینجا ابتدای طول 2 است

طول 4 را باتوجه به اندکی سخت تر بودن من سرطناب رفتم، همین یک قسمت  کلاهکی بخش سخت آن است که دو حرکت بیشتر ندارد. پایان آن داخل کنجی رفته و سر از قله در می آورد.

حرکت تنوره ای و میانی آخر مسیر منتهی به قله

لاک پشت بخت برگشته! که داخل شکاف افتاده و خدا می داند چند روز تقلا کرده تا خود را نجات دهد و موفق نبوده و مرده بود

مسیر اسپرت خط سوم

طبق گفته آقای بدریِ محیط‎بان، این گون ها با این سایز نزدیک به 100 سال سن دارند، تصور اینکه رهگذری با تنها یک چوبِ کبریت با چاشنی اندکی بی مسئولیتی به استقامت 100 ساله او در حفظ خاک و اکوسیستم منطقه پایان می دهد دل آدمی را به درد می آورد.

دورنمای زیبای "تکه قیه سی" در مسیر برگشت

و پایان یک روز دلچسب در دامان دیواره آزاد و کوه ممد داغی