خطرِ نوشیدنِ بیشاز اندازهی آب
در اولین اکسپدیشن دنالی، جایی که Steve به عنوان گاید حضور داشت، یکی از اعضای تیم از ضعفِ بدنی، نداشتنِ اشتها، خستگیِ مزمن و نداشتن موازنهی حرکتی شکایت داشت.
آنها تصور میکردند که این علائم زودهنگامِ ارتفاعزدگیست که در 4300 متر بروز یافته است.
بعد از یک تحلیل دقیق در مورد عملکرد اخیر او، همتیمی هایش بالاخره به این نتیجه رسیدند که او دچار هیپوناترمی (کم سُدیُمیِ خون) شده است. وضعیت خطرناکی که ناشی از پایین آمدن قابل توجه سدیم در خون است. این مشکل از آنجا شروع شد که وی با پشتکار زیادی! شروع به نوشیدن 6 لیتر آب برف بدون املاح در روز در تمام یک هفته گذشته کرده بود. و متاثر از این نوشیدنِ خیلیزیاد، به کررات ادرار کرده و همین باعث به همخوردنِ توازن الکترولیتها در بدن وی گردیده بود.
آنها شروع به خوراندن سوپ و غذاهای پرنمک به او کردند همچنین محلولهای نوشیدنی ورزشی را در ظرف آبش ریختند. یک روز و نیم بعد، او به توانایی بدنی معمول خود برگشت و پنج روز بعد قله دنالی را صعود کرد.
بسته به مقدار آبی که در اکسپدیشنها مصرف می کنید، در بیسکمپها لازم است بهطور مرتب (نه الزاما تماموقت) مقادیری الکترولیت به شکل پودر به نوشیدنی سرد یا گرم خود اضافه کنید. به دلیل کوتاه بودن بیشتر صعودها (بالاتر از بیس کمپ) که معمولا چند روزِ کوتاه طول می کشد نیازی به حمل پودرهای حاوی الکترولیت به کمپ های بالاتر نیست. به استثنای مواقعی که قصد دارید برفِ آب شده که معمولا بدطعم است را خوشمزه کنید یا در صعودهایی مثل صعود ما به دنالی از مسیر گرده غربی که صعود بالای بیسکمپ بیش از دوهفته طول می کشد.
-استیو هاز
-ترجمه محسن سعیدزاده