آياز

 

رضا زارعی اخیرا در پی نوشت پستی که مربوط به سفر بی بازگشت جرج مالوری به اورست است نوشته است:

"دردنیایی ورزشی مرگ برای رسیدن به هدف نکوهیده است.اگرچه تلاش تاسرحد مرگ برای پیروزی با تشویق عمومی مواجه می‌گردد و از فرد حتا در صورت شکست به عنوان یک قهرمان یاد می‌شود،اما کسی برای خودکشی گام به میدان ورزش نمی‌گذارد"

 

خود زارعی هنگام بازگشت از گاشربروم 1 به خبرنگار تلویزیون می گوید : " [اوراز] همیشه می گفت مردن در کوه برای من افتخاره"

 

 

 من خودم از عظیم قیچی ساز شنیده ام که گفت : "همه هشت هزار متری های دنیا ارزش از دست دادن یک انگشت من را ندارند"

 

این تفاوت در دیدگاه در اکثر مواقع به فعل می رسد و بر اتفاقاتی که برای ما می افتد اثر زیادی دارد.

اوراز و عظیم هر دو از پرآوازه ترین و پرافتخارترین کوهنوردان تاریخ کشور ما بوده اند، تفاوت در دیدگاه این دو بزرگمرد کوهستان ها (به عنوان علل داخلی) در ترکیب با شرایط و حوادث پیش آمده (به عنوان علل خارجی) بی شک در سرنوشت این دو، اثر بسزایی داشته است.

آنجا که به زعم من بزرگترین افتخار عظیم نه صعود 13 قله هشت هزار متری که همچنان زنده و سالم بودن او پس از بارها در معرض خطر مرگ قرار گرفتن است.

 

 

دیروز در زنجان همانند اکثر شهرهای ترک نشین ایران T تجمعات اعتراضی صورت گرفت و به تبعیض های قومیتی و نژادپرستی سیستماتیک در ایران اعتراض شد.

 

 

 

اسمش دیلک اؤجالان است. 28ساله و منتخب حزب HDP  از منطقه شانلی اورفای ترکیه.

اگر به نامش دقت کنید می بینید همنام رهبر یکی از بزرگترین گروههای تروریستی خاورمیانه است.

شاید وقتی تعجبتان بیشتر شود که بدانید دیلک برادرزاده ی عبداله اؤجالان رهبر پ ک ک هست! آری دموکراسی همین است.

در دموکراسی نظارت استصوابی و حال فعلی و گذشته افراد بر حق انتخاب شدن و انتخاب کردنشان بی تأثیر است! دموکراسی ترکیه مایه ی مباهات خاورمیانه است و حقیقتا روسفید کن...

 

«از پیج ستارخان»

 

---

 

 

هرچند مانند نویسنده این متن معتقد نیستم که دموکراسی ترکیه در همه اقسام و معانی مایه مباهات است اما در برخی موارد مثلا در مورد اشاره این متن کاملا ستودنی و قابل الگو برداری برای همه ماست.

مایی که همواره ایرادات را به گردن دولت و حگومت می اندازیم غافل از اینکه هرکداممان یک ضد دموکراسی ایم که فقط فرصت بروز نداشته ایم 

 

 

دنیای ما شاید فیلمی تراژیک بر پرده یکی از سینماهای موجودات دیگر در آن سوی کهکشان باشد.
موجودات آن سیاره دور شاید بر ثانیه ثانیه فیلم ما اشک می ریزند. و دست نفر کناری شان را بی آنکه حتی اسمش را بدانند در دست می فشارند.

فیلم ما فیلم غم انگیز و اشک درآری است لابد
نام فیلم هم احتمالا "این موجودات تنها" ست یا مثلا "قصه رنج انسان ها"...

و شاید به همین دلیل باشد که سازنده فیلم هم در فیلمنامه اش نوشته:
«لقد خلقنا الانسان فی کبد...همانا انسان را در رنج آفریدیم»

 

---

عکس مربوط به برنامه دیواره آزادکوه (بهمن 93) است، همانجا بود که ایده این پست بوجود آمد و با همان مداد در همان دفترچه یادداشت شد. به دلایل متعدد تاکنون پست نشده بود دیروز اما به لطف یاداوری «عزیز»ی مجال بروز یافت.

 

 

 

جهت بزرگ نمایی تصویر بر روی آن کلیک فرمایید.

 

 

"دلبرا...

آنچه باقیست، همچنان لبخند توست"

 

مرداد امسال، علم چا و سرآغاز سرود پرخنده ما 

 

 

خواندن این کتاب را به همه دوستان کوهنورد و غیر کوهنوردم توصیه می کنم.

با تشکر از کوهنامه

 

آخرین برنامه نیمه اول سال انجمن همانند هر سال به پاکسازی طبیعت اختصاص داشت.

تشکر و خسته نباشید به بچه های زحمت کش انجمن

 

گزارش و تصاویر این برنامه را اینجا ببینید

باتوجه به اینکه گزارش و اطلاعات کافی در مورد مسیر همدانی ها در اینترنت و حتی فضای حقیقی کم است تصمیم گرفتم در گزارش علم کوه امسالم مسیر همدان را به تفضیل و مصور شرح دهم. امید که به کار کسی آید

در ادامه مطلب گزارش کامل برنامه علم کوه امسالمان را از نظر خواهید گذراند.

هفته خوبی را در علم کوه گذراندیم، روز پنجشنبه 15 مرداد ماه به اتفاق عامر ازوجی و شهرام عباس نژاد توانستیم مسیر همدان 67 -قیف را صعود کنیم .
سپس در روز یکشنبه 18 مرداد با محسن حلاوت تبار و مریم نوری از مسیر فرانسه بار دیگر روی قله رفتیم.
مسیر همدان بسیار پرچالش بود و مریم نوری نیز اولین خانم زنجانی بود که دیواره علم کوه را صعود کرد.

از کوهنوردان عزیز دعوت می شود در جلسه ارائه گزارش این برنامه حضور بهم رسانید»:
روز یکشنبه 25 مرداد ساعت 18 - محل برگزاری جلسات عمومی انجمن کوهنوردان زنجان (خیابان صفا، روبروی کارخانه کبریت سابق، سالان اجتماعات آموزشگاه اشراق)

 

.