آياز

جمعه گذشته اولین برنامه انجمن در زنجان برگزار شد. در آغوش طبیعت نو شده به دیدار دوستان پرداختیم و درگ قله سمبله نوای همدلی سر دادیم.

در ترجمه ی مطلب پست آموزشی قبل که در خصوص انتخاب کفش سنگنوردی مناسب بود خطایی رخ داده بود که بدینوسیله اصلاح می شود:

در پاراگراف اول متن اصلی ترجمه کلمه "کمپ 4" به اشتباه کمپ چهارم معرفه ای دیواره ای خاص ترجمه شده بود که بنا بر تذکر جناب ثابتیان اسم خاص منطقه ای مشخص است و از انجایی که من نام این مکان را نشنیده بودم در نگاه اول آن را معرفه عام کمپ چهار استباط و در ترجمه گنجانده بودم.

توضیحات مضاف عباس ثابتیان در ذیل همان مطلب را نیز بخوانید.

پست با یک پاورقی اصلاح شد. با تشکر از عباس ثابتیان عزیز

"نخست بايد اين نكته جا بيافتد كه پيروزي بر قله ها با پيروزي در «برجام» فرق مي كند. ورود به باشگاه هشت هزار متريها تغييري در جامعه ايجاد نمي كند. حتي به سختي بتوان گفت تغييري در سطح كوهنوردي عمومي كشور ايجاد كند. به عقيده نگارنده، ارزش كار يك مربي كوهپيمايي بسيار بيشتر از صعود هشت هزار متري است چرا كه آن مربي تلاش دارد سطح اطلاعات شهرونداني كه به كوه مي روند را بالاتر ببرد و چه بسا اين اطلاعات بتوانند يك روز جان او را نجات بدهند.

به ياد خاطرات عظيم قيچي ساز از اسپانسرهاي هم چادري اش -تونچ فينديك- از تركيه افتادم، ضمناً در برنامه آناپورنا نيز شاهديم كه تونچ، خطر نمي كند و از صعود صرف نظر مي كند ولي قيچي ساز علي رغم خطر بالاي بهمن صعود مي كند، چرا «صرف نظر كردن از صعود» براي تونچ نسبت به عظيم آسانتر بود؟ مگر نه اينكه ريسك مشابهي جان اوراز هم ولايتي عظيم را گرفت! مسايل اقتصادي چقدر در چنين تصميماتي نقش بازي مي كنند؟ سهم فشار رواني كه از سوي ايران وجود دارد چقدر است؟  

چگونه است كه فواد رضاپور متوجه ادم ريوي خود در  علم كوه مي شود و بازمي گردد؟ مي توان اميد داشت اگر فواد در كومونيزم يا اورست هم باشد و خطر را حس كند از صعود صرف نظر كرده و برگردد. اما چرا ميرشكاري چنين نكرد؟ ممكن است گفته شود حالش خوش نبوده و توان بازگشت نداشته. باور كنين اگر فواد هم ادامه مي داد حالش طوري بد مي شد كه توان فرود را از دست مي داد. بايد قبول كنيم كه اينها فرق بين مرگ و زندگي است. "

متن کامل این مطلب را در وبلاگ آوای کوه بخوانید

چگونه کفش سنگنوردی مناسب خود را انتخاب کنیم؟

توماس گرین

برگردان به فارسی: آیاز

برای اولین بار خرید یک کفش سنگ می تواند کاری سخت و پر دغدغه باشد. چه بسا برای یک کهنه کار نیز چالش بر انگیز باشد.
برخلاف کفشی که در خیابان می پوشید سایز کردن معمولی برای انتخاب یک کفش سنگ کافی نخواهد بود.  می توان گفت تقریبا هر کفش سنگی قالب و روش سایز کردن مخصوص خود را دارد. کاری که باید بکنید این است که کفشی قالب پای خود پیدا کنید و سپس بسته به نوع سنگنوردی ای که با آن خواهید کرد آن را سایز کنید.

استایل کفش سنگنوردی
چه نوع فعالیت سنگنوردی ای خواهید کرد؟
آیا قرار است آن را فقط در سالن بپوشید؟ آیا قرار است با آن تا کمپ 4* بروید و تمام وقت آن را در پایتان نگه دارید؟
شما کفشی می خواهید که برای نوع یا (انوع مختلف) سنگنوردی ای که خواهید کرد مناسب باشد و نیز بسته به نوع آن بتوانید سایز مناسبش را برای پایتان انتخاب کنید.

بولدرینگ - صعود های اسپرت
در صعود شیب های منفی بسیار مهم است که نوک کفش (در محل قرار گیری شست) کمی خمیده به پایین باشد. به عنوان مثل مدل فوتورا از شرکت لسپورتیوا، مدل تیم فایو تن تیم یا شمن  ائولو  اینگونه طراحی شده اند و نیروی پنجه شما را مستقیما به شست منتقل می کنند. سایز کردن صحیح یک کفش سنگ مناسب شیب منفی کار سختی ست و کفش به کفش با هم فرق می کند. اما قاعده کلی این است که برای بدست آوردن بالاترین کارایی در این نوع سنگنوردی، کفش را بایستی طوری سایز کنید که نتوانید بیش از یک یا نهایتا دو طول طناب آن را در پایتان نگه دارید (یعنی برایتان تنگ باشد و نگه داشتن آن در پا برای سنگنوردی بیش از یک یا دو طول طناب آزار دهنده باشد)
اگر همه تمرکزتان روی این است که درجه خود را بالا ببرید یک کفش سنگ تنگ که به زور پایتان می کنید برای شما مناسب خواهد بود. اما اگر  راحت بودنتان روی سنگ برای شما مهم تر است می توانید کفشی هم اندازه تر (و نه خیلی تنگ) را انتخاب کنید.
کفش سنگ های این گروه به طور ویژه رنج قیمتی بالاتری به نسبت گروه های دیگر دارند.

صعود در طبیعت- صعود شکاف ها
سنگنوردی سنتی می تواند شامل تکنیک های متعددی باشد که مدت زمان صعود نیز در هر یک به همان اندازه متفاوت است.  معمولا در صعود شکاف ها شما به کفشی نیاز دارید که کمی صاف باشد تا اجازه لاخ کردن درون شکاف را به شما بدهد. مثل مدل میورای شرکت لسپورتیوا موکاسیم شرکت فایوتن یا فورس ایکس شرکت اسکارپا. برای صعودهای طول بلند کفش های نه چندان خمیده و صاف مناسب هستند و نیز کفشهایی که تقریبا هم سایزپایتان باشند مثل مدل تی سی پرو و تارانتولا هر دو از  لسپورتیوا. کفش های مناسب این تیپ سنگنوردی باید زیره ای سخت داشته باشند در این حالت شما قادر خواهید بود با کفشی که برای راحتی بیشتر  کمی بزرگتر از  پایتان است  همچنان  روی لبه ها بایستید. این کفش ها همچنین کمک می کنند که پایتان  بر اثر سنگنوردی ممتد در روزهای متوالی کمتر دچار خستگی شود. به این نکته نیز توجه داشته باشید که بسیاری از کفش های سنگنوردی بر اثر استهلاک مرتجع تر می شوند. مدل هایی که روکش بالایی شان بدون آستر است راحتی بیشتری دارند اما زودتر قابلیت ارتجاعی پیدا می کنند. و ممکن است خیلی زود کارایی خود را از دست بدهند.

سنگنوردی داخل سالن - آغاز فعالیت سنگنوردی
شاید به توان گفت به طور طبقه بندی شده سه نوع تفکر در مورد انتخاب اولین کفش سنگنوردی شما وجود دارد. اما توصیه ما این است که شما مثل یک تکلیف خانه کار خودتان را برای انتخاب انجام دهید  این راهنمای خرید هم می تواند کمک خوبی برای شروع آن باشد. به نوع دیواره های محل زندگیتان توجه کنید یا اگر قرار است در درجه اول داخل سالن تمرین کنید این راهنما به شما کمک خواهد کرد تا دنبال کفشی مناسب برای کاری که می خواهید بکنید باشید. معمولا تازه کار ها با یک کفش غیر راحت از راه بدر می شوند. که واقعا لزومی ندارد. دنبال یک کفش همه فن حریف بگردید مثل مدل فورس ایکس اسکارپا یا دفی ائولو که آنقدر همه کاره هستند که اجازه دهند یک تازه کار انوع مختلف فعالیت های سنگنوردی را پایین و بالا کند.
عاقلانه این است سنگنوردان تازه کار یک کفش ارزان قیمت را انتخاب کنند زیرا حرکات ناشیانه پا در سنگنوردی کفش سنگ را زودتر مستهلک می کند، مدل تارانتولا ی لسپورتیوا و فلش 2 مدراک گزینه های مناسبی هستند. به مرور زمان شما آن را تعویض خواهید کرد زیرا به دانسته های شما افزوده شده و حالا می توانید یک کفش گران تر و با کارایی بالاتر بخرید.
غالبا کفش های ارزان قیمت و آماتوری کارایی صعود بالایی ندارند اما این یک قاعده غیرقابل خدشه نیست اگر شما کفش مناسب پایتان را پیدا کردید که لازم است برای خریدش کمی سرکیسه را شل تر کنید ارزشش را دارد، زیرا یک کفش خوب به رشد و پیشرفت سریع تر شما کمک میکند.صرف نظر از قیمت، شما به کفش سنگی نیاز دارید که راحت باشد. نه مثل دمپایی مادربزرگ ها! ولی لااقل آنقدری که بتوانید مدتی بدون مشکل با ان سنگنوردی کنید.

کمپ 4 : نام یک منطقه سنگنوردی مشخص در امریکاست

حالا که می نویسیم، درست بنویسیم

چند نمونه از قواعد درست نویسی را از کتاب نگارش صحیح فارسی دکتر کمال خواه  به همراه مثال های درست و غلط گردآوری کرده ام:

این و آن از کلمه بعدی خود جدا هستند
نمونه: آن را، این طور
 استثناء : آنچه، آنکه و اینکه، اینجا و انجا، وانگهی
نمونه غلط رایج: ایندو

همین و همان از کلمه بعدی خود جدا هستند
نمونه: همین خانه، همین جا، همان کتاب
استثنا: ندارد
نمونه غلط رایج: همانجا

هیچ از کلمه بعدی خود جداست
نمونه: هیچ یک، هیچ کدام، هیچ کس
استثنا: ندارد
نمونه غلط رایج:هیچیک، هیچکس

چه از کلمه بعدی خود جداست
نمونه:جه بسا
استثنا: چرا، چگونه، چقدر، چسان
نمونه غلط رایج: چبسا

چه به واژه قبلی خود می چسبد
نمونه:آنچه، چنانچه، کتابچه، ماهیچه، کمانچه
استثنا: ندارد
نمونه غلط رایج: آن چه

که از کلمه قبلی خود جداست
نمونه:چنان که، آن که (آن کسی که)
استثنا: بلکه، آنکه و اینکه
نمونه غلط رایج: چنانکه

بی از کلمه بعدی خود جداست
نمونه: بی خانمان، بی سلام و احوالپرسی
استثنا: مواردی که بسیط گونه است یعنی معنایش دقیقا مرکب از جزوهایش نباشد و سرهم است مثل بیخود، بیهوده، بیراه، بیچاره، بینوا، بیجا، بیگانه
نمونه غلط رایج: بیشک

می از کلمه بعدی خود جداست
نمونه:می رود، می گوید، می شود
استثنا: ندارد
نمونه غلط رایج: میخواهد

تر و ترین جدا از کلمه قبل هستند
نمونه: زیباترین، تنهاتر، شایسته تر
استثنا: بهتر، مهتر، بیشتر، کمتر
نمونه غلط رایج: بیش تر، کم تر

ها ی جمع جدا و سرهم هر دو درست است
نمونه: کتاب ها، باغها، چاه ها، کویرها
مگر در موارد زیر که حتما باید جدا نوشته شود:
1-به ه ناملفوظ بینجامد (ه ی که تلفظ نمی شود): میوه ها، خانه ها، فقیه ها، بِه ها
2-پس از واژه ای بیگانه به کار رود: کاپیستالیست ها، کاتالون ها
3-پر دندانه باشد (بیش از سه دندانه): پیش بینی ها، حساسیت ها
4-به ط یا ظ بینجامد: تلفظ ها، استنباط ها
5-بعد از اسم های خاص بیاید: سعدی ها، حسین ها، علی دایی ها

آخرین جمعه سال را در یک هوای برفی به سمبله رفتیم و میهمان سفره هفت سین کوهنوردان روی قله بودیم.

سنگ، ساعت، سنجد، سوئیچ!، سنگگ، سکه و خود سمبله! تنها سین هایی بود که در اختیار داشتیم تا هت سینمان تکمیل شود.