آياز

خدابیامرز آیدین بزرگی، اگرچند پس از مرگش برای من شناخته شده تر شد اما نه آن یکبار دیداری که با او داشتم که خواندن گزارش صعود انفرادی اش به دیواره علم کوه برایم بسیار الهام بخش و تاثیر گذار بود.

گزارشی که چند بار آن را خواندم و از جسارت و خستگی ناپذیری اش لذت بردم البته نه برای اینکه حالا پیشمان نیست و به رسم دیرینه مان عزیزتر شده ، این را به خودش نیز گفتم.

صعود انفرادی آیدین بزرگی به دیواره علم کوه الهام بخش شکل گیری انگیزه من برای انجام چنین صعودی در تابستان امسال شد.

امروز بار دیگر سری به گزارش او زدم، پس از تجربه لحظات او نکاتی وجود داشت که قبلا برایم عادی می نمود اما حالا برایم پررنگ تر می نمود و توگویی نگارنده آن خودم هستم.

آیدین در مقدمه صعود انفرادی اش می نویسند:

"پس از حدود 4 ماه تمرين مداوم احساس مي كردم كه به آمادگي كافي رسيده ام و ديگر با رسيدن مردادماه بايد آماده حركت شوم.دوستان زيادي از جمله آقاي بابازاده، آقاي پرويز روحاني، حسين كاوكاني ومهدي محمد شاهي مسئول فني باشگاه آرش توصيه هاي دوستانه اي به من داشتند و قرار بر اين شد كه اگر روز اول به طاقچه ي آرش نرسيدم فرود بيايم و از ادامه ي مسير صرف نظر كنم. در اين ميان رويكردبقيه ي دوستان و اطرافيانم بسيار جالب بود! البته برايم تازگي نداشت. بعضي به من روحيه مي دادند وتشويقم مي كردند. حتي از هر كمكي به من دريغ نداشتند. به طوري كه به راحتي مي توانم بگويم نيمي ازوسايل مورد نياز براي صعودم را قرض گرفته بودم كه ارزش مالي زيادي داشتند! در عوض دسته اي ديگر ازهيچ گونه گمانه زني و بدبيني فروگذار نبودند!

با اين پيش شرط كه يك روزه تا طاقچه ي آرش را صعود كنم، روز دوشنبه عصر نهم مرداد ماه به همراه دوست عزيزم محمود بهادري از اعضاي انجمن كوهنوردان ايران تهران را به مقصد رودبارك و قرارگاه كوهنوردي ونداربن ترك كرديم."

پی نوشت: سخت ترین قسمت صعود انفرادی دیواره علم کوه برای من تصمیم برای انجام یا منصرف شدن بود. در این میان نقش دیگران بسیار مهم و تاثیر گذار است. اینکه باتوجه به توانایی شما به شما امید و انگیزه بخشند یا واقع بینانه شما را منصرف کنند.

این صعود را به مربی عزیزم و الگوی اخلاق بی بدیل جناب آقای سید حمید صدیقیان تقدیم می کنم. و به خاطر این صعود که آن را هدیه ای از ایشان می دانم مدیونشان هستم.