وبلاگ نویسی نیز همچون دیگر اختراعات نوی بشر که بدون وجود زیرساخت ها و بستر سازی مناسب به جامعه ما راه پیدا کرده مستلزم وجود یک مرامنامه، قانون یا اصول اخلاقی ست که به رفتارهای من و شما در عرصه وبلاگ نویسی نظم و یا یک وحدت رویه دهد.

حضور هر چیز نو بدون بستر سازی و وجود فرهنگ استفاده صحیح از آن باعث بروز مشکلات عدیده ای می شود که خود در مورد لطمات فرهنگی اینترنت، موبایل و ... در سالهای اولیه حضورشان در جامعه ما باخبرید.

در غیاب این قانون یا مرامنامه به تفاوت انسان و منش او قوانین نانوشته ای وجود دارند که گاه شخص وبلاگ نویس با استناد به آن خود را ملزم به رعایت برخی اصول می کند تا  اخلاق در عرصه وبلاگ نویسی نیز فراموش نشود.

شاید ملموس ترین و پر روایت ترین قانون نانوشته اما مورد احترام وبلاگ نویسان متعهد به اخلاق، اجازه نشر کامنت های مخالف باشد. که بسیار در موردش سخن رفته است.

اما موردی که شاید خیلی میدان صحبت نبوده و کمتر به آن پرداخته شده موضوعی است که من ان را "اصل پایبندی به مطلب نشر شده" می نامم.

یعنی شما اگر مطلبی را بر پایه هر نوع و مقدار اندیشه، تحقیق و ایده ای  نوشته و منتشر کرده اید حق تغییر یا حذف آن را ندارید. (در مورد حذف کمی ابهام وجود دارد که البته موضوع این بحث نیست).

حال اگر پس از انتشار مطلب متوجه ایراد یا ابهامی در بن مایه یا موارد مرتبط با پستتان شدید می توانید با پستی دیگر یا در پانوشت همان پست  (با عنوان بروزرسانی مطلب) به شفاف سازی ، اصلاح یا حتی رد کامل مطلب بپردازید.

شما به عنوان یک وبلاگ نویس متعهد به اخلاق اگرچه ابزار حذف یا تغییر مطلب نشر شده قبلی تان را دارید -برعکس سخن گفتن واقعی که نمی توانید حرف گفته شده تان را حذف کنید بلکه فقط می توانید آن را اصلاح کنید- اما حق استفاده از آن را ندارید. مثلا شما نمی توانید با نوشته ای کسی را متهم به موضوعی کنید و پس از پاسخ شخص مذکور مطلب خود را حذف یا ویرایش کنید و زیر همه حرف های خود بزنید.

نام این کار را می توانید شارلاتان بودن بگذارید یا بدهید وبلاگ های فعال در زمینه پراکندن بذر عداوت و دشمنی  کلمات سنگین تر و وقیحانه تری برایش بگزینند. هرچه که هست بر مبنای همان قوانین نانوشته وبلاگ نویسی اخلاقی کار درستی نیست.