روز ماقبل آخرمان در علم چال در حاليكه آخرين صعود تيممان روي گرده آلمانها در حال انجام بود ميهمان مردي بوديم كه تا قبل از آن فقط نامي از آن شنيده بودم. رضا خوشدل مردي كه در اولين برخوردم خوش قلبي، تواضع و كاربلدي اش نمايان بود. روز قبلش يك خانم خراساني شانس آن را داشت كه هم طناب او باشد و اولين بانوي خراساني اي لقب گيرد كه توانسته ديواره علم كوه را صعود كند.

در مدت كوتاه بيكاري مان در علم چال با اصرار، همه را جمع كرد و يك بحث فني راه انداخت. سوالي در مورد "چگونگي بالاكشي مصدوم در حاليكه روي تك طناب فيكس شده و هيچ اضافه طنابي هم در دسترس نيست پرسيد" همه نظرشان را گفتند با هم بحث كردند و بالاخره راه حلي زيركانه و بسيار سودمند از سوي خود خوشدل ارائه شد كه تحسين همه را برانگيخت. 

اين كه بزرگ مردي اينقدر متواضع و الگوي اخلاق باشد چيز جديدي نيست خيلي از بزرگانمان اينگونه اند اما قدر همگي شان را بايد دانست و آنقدر  بر دستانشان بوسه زد تا هر شاگردي او را الگوي اخلاقي خود قرار دهد.