بد نیست گاهی بایستی و پشت سرت، مسیری که تا الان پیمودی رو نگاهی بکنی

راستش من دیروز ایستادم، نمی تونم ادعا کنم همه دلیلم برای ایستادن فکر کردن بوده باشد، خستگی دلیل اصلیش بود، خستگی مفرط باعث شد بایستم، سر به زیر انداختم و پشت سرم را نگاه کردم، مسیری که تا به آن لحظه پیموده بودم...

بی پرده اگه بخوام بگم برای اولین بار در عمرم دلم برای خودم سوخت، دست به کمر زدم و ناامید از ادامه مسیر زیر لب گفتم: هی ی ی ی ی یی...

پی نوشت:

این روزها اتفاقاتی افتاده که توصیفش کمی سخته

عکس از آیاز، آیی قیه سی زنجان