امان از این سکوت
ائی گئجه یاریسی باغیران سکوت.... ائله سپ یاراما دوز اینجیمه سین
آه ای سکوت، ای انکه نیمه شب فریاد می کنی...چنان بر زخمم بپاش و آن را شعله ور کن که نمک نرنجد
ائله گئت ائله گل... اودلو سینه مدن دوداغ کوزه رنده سوز اینجیمه سین
چنان بیا و چنان برو که در این سینه آتشینم....چو لب گداخته شود، سخن نرنجد
ائله یاخ قارانی، آغ اینجیمه سین...ائله باخ باغبانا، باغ دوزه بیلسین
سیاهی را چنان بیفشان که سپیدی نرنجد...باغ را چنان نگاه کن که باغبان نرنجد
ائله سک داغلاری؛ داغ دوزه بیلسین... ائله گئج دره دن، دوز دوزه بیلسین
بر کوهها چنان گذر کن، که کوه نرنجد...دره ها را چنان گذر کن که دشت نرنجد
بیز داردان گونشه یول لار چکمیشیک... یالنیز چاخیر بیلیر نه لر چکمیشیک
ما از چوبه دار تا خورشید راه ها زده ایم... در این راه تنها شراب می داند که چه ها کشیده ایم
دانیلیب دانیلیب گئرچک لشمیشیک... ائله ایتریک کی توز اینجیمه سین
آنقدر انکار شده ایم تا به حقیقت پیوسته ایم...چنان محو می شویم که غبار نرنجد
دورما اول بیزیم له ،شئعرین دالین ...گل بوراخ آییق لارین قارماقالین
تونیز نمان، بمیر با ما، رها کن غوغای هشیاران را ادامه شعر را تو بگو
گل، گلنده شئعریمه آیاق یالین گل... ائله آیاق گوتور ایزاینجیمه سین
بیا، وقتی به شعرم می آیی پا برهنه بیا...چنان قدم بردار که راه نرنجد
تانری بیزدن سورا بورایا چاتدی... بیزدن ایلهام آلیب بیزی یاراتدی
خدا، پس از ما به اینجا رسید...از ما الهام گرفت و سپس ما را آفرید
سونرا اوزون بیزیله درد ایچره آتدی، دئدی شاعیر گرک آز اینجیمه سین
و بعد خود را چون ما به غم مبتلا کرد...گفت که شاعر نشاید که رنجش کم باشد.
