مستقیم یا زیگزاگ؟
مستقیم یا زیگزاگ؟
یکی از شبهاتی که هنگام کوهپیمایی در شیب‌ها بوجود می‌آید، انتخاب این است که بالاخره کدام بهتر خواهد بود: بالا رفتن از خط مستقیم، یا صعود با شیوه زیگزاگ ، چرخش‌هایی با زاویه باز یا چرخش‌هایی پی در پی با زاویه تند؟
به طور غریزی ، ما به تناسب شیب و توان بدنی خود ، یک روش را انتخاب می‌کنیم.
اما بیایید توضیحی علمی برای آن انتخاب بیابیم.
تصور کنید که در ابتدای شیب هستیم و در هر گام 30 سانتی متر صعود می کنیم.
اگر 70 کیلو وزن داشته باشیم و کوله پشتی‌ای 10 کیلویی حمل کنیم ، هر گام ما برابر است با کل وزن ما ضربدر گرانش و ضربدر ارتفاع (در واحد متر):
(70+10) x 9.8 x 0.3 = 235.2
ژول انرژی برای هرگام مصرف می‌شود
در سوی دیگر ، اگر با زیگزاگ صعود کنیم ، اگرچه تعداد گام‌های ما قدری بیشتر است ، اما ارتفاع کمتری هم صعود می‌کنیم. اگر ارتفاع صعود شده در هرگام را ۱۵ سانتیمتر در نظر بگیریم ، بنابراین خواهد بود:
(70+10) x 9.8 x 0.15 = 117.6
ژول انرژی برای هرگام مصرف می‌شود.
این بدان معناست که بالا رفتن به روش مستقیم در هرگام دوبرابر انرژی مصرف می‌کند.
به بیان ساده‌تر، اگر مشخصا پاهای بسیار قوی‌ای داریم، روش مستقیم بهتر خواهد بود، اما اگر استقامت بیشتری نسبت به قدرت داریم ، انتخاب صعود با استفاده از زیگزا‌گ‌ها سودمند خواهد بود ، زیرا اگرچه قدم های بیشتری را بر می داریم و مسافت بیشتری را طی می کنیم اما هر یک از این قدم ها به کار کمتری نیاز دارند و صعود ساده‌تر خواهد شد.
ن
پانوشت:
اینکه در نهایت مقدار انرژی مصرفی در هر دو روش صعود مستقیم یا زیگزاگی برابرند درسته اما تفاوت در روش قدرتی یا استقامتی است.
درست مثل تفاوت ۵ بار لیفت کردن وزنه ۱۰۰ کیلویی با ۱۰ بار لیفت کردن وزنه ۵۰ کیلویی، که اولی حرکتی قدرتی‌ست و دومی استقامتی
بسته به اینکه مسیر مورد نظر (به لحاظ شیب و مسافت) برای این شخص، قدرتی به حساب میاد یا استقامتی شخص باید تصمیم بگیره زیگزاگ بره یا مستقیم
شما اگر کوهنوردی با آمادگی نسبتا بالا و عضلات پایی قوی هستید می‌توانید مسیرهای زیادی را بدون زیگزاگ کردن و مستقیم صعود کنید که در نهایت در زمان صرفه‌جویی کنید.
هرچه آمادگی عضلانی پایین تر باشد صعود زیگزاگی اولویت بیشتری خواهد داشت.