من در منطقه‎ی ziller کوه‎های آلپ بسیار تمرین می‎کردم، روی تیغه‎های ترکیبی بلند زیادی رفتم. برای همین بود که همیشه در قسمت‎های ترکیبی مسیرها من سریعتر بودم.

وقتی میخواستم تمرین کنم هیچ چیز برای من بهتر از این مسیرهای ترکیبی نبود روی این تیغه‎ها شما یاد می‎گیرید حین فعالیت سریع محتاط باشید، بهترین مسیریابی را یاد میگیرید، یاد می‎گیرید چطور با ریزش‎ها تا کنید و خیلی چیزهای دیگر.

ما آن موقع‎ها نشانگر ضربان قلب نداشتیم، کامپیوتر نمی‎دانستیم چیست، حالا مردم بیچاره خیلی وضع بدی دارند، مجبورند قبل از صعود به هواشناسی توجه کنند، مجبورند به دوستانشان مسیج بفرستند، و بعد چیزی را از اینترنت روی کامپیوترشان دانلود کنند. ولی ما این مشکلات را نداشتیم و می‎توانستیم فقط روی خود کوه‎ها تمرکز کنیم، این عالی بود.

پیتر هابلر و مایکل داشر بعد از صعود نانگاپاربات در سال 1364