آياز

کاوش‎های بزرگ تاریخ همواره با خطرکردن همراه بوده‎است، بدون خطرکردن پیشرفتی در کار نیست. "یوری گاگارین، اولین انسانی که وارد فضا شد"

طبیعی‎ست که انسان ذاتا از خطرکردن بترسد و بجای رفتن به مناطق ناشناخته و کاوش‎های مخاطره‎آمیز ترجیح دهد در دشت‎های آرام بیتوته کند، اما اگر انسان خطر نمی‌کرد تاکنون جهان را آنقدر که تا به امروز توانسته،  نشناخته  و روح سرکش و کنجکاو خود را التیام نبخشیده بود.

برای انجام کارهای بزرگ دوری‎کردن کامل از خطر غیرممکن است. هرچند نباید فراموش کرد که موفقیت وقتی معنی می‎دهد که زنده برگردید.

عوامل بروز یک حادثه دو بخش دارد: بخشی به فعل ما مربوط است و بخش دیگر متاثر از عوامل خارجی‎ست و از کنترل ما خارج. برای دستیابی به موفقیت و خطرکردنِ منطقی، بایستی توانایی جسمی و روحی خود را به بالاترین سطحی که ممکن است رساند، آموزش‎های لازم را از سر گذراند و تمام بخشی که مربوط به ما می‎شود را به شکل مطلوب و بدون کاستی انجام داد. در چنین شرایطی جسارت خطر کردن منطقی می نماید و می‎توان گام در مسیرهای نو نهاد و با خطرهای از پیش تعیین‎نشده روبرو شد.

در کنار تمام موارد بالا آیتم شناخت و تجربه برای تحلیل پایانی موقعیت نیز ضروری‎ست. لازم است فردی دارای تجربه و شناخت کافی شرایط را بسنجد و با مقایسه میزان بزرگی خطر در یک‎سو و  توانایی ها و ابزارهای موجود از سویی دیگر تصمیم بگیرد که خطر کردن در شرایط حاضر منطقی ست یا خیر.

مطلبی در سایت کوهنامه در خصوص حوادث اخیر کوهنوردی کشورمان منتشر شده که خواندن آن برای هرکدام از ما می‎تواند عبرت برانگیز باشد. یادآوری‎های خوبی از حوادث تلخ سال‎های اخیر شده و نقش اشخاص و ارگان‎های مرتبط در قبال بهمن مورد توجه قرار گرفته است.

نکات پایانی اما از نظر من اشکالاتی دارد:
تعطیل کردن فعالیت به دلیل آنچه "شرایط بد جوی" خوانده می شود با توجه به نسبی بودن بدی این شرایط و نیز تعیین کردن زمان چندساعته مساوی برای شرایط و تیم‎ها با شرایط نامساوی در تمام مناطق، حکم جامعی به‎نظر نمی آید.

هنر یک کوهنورد این است که بتواند در شرایط خطرناک با استفاده از آموزش‎ها و ابزارهای خویش خطر را به حداقل و فعالیت خویش را در صورت منطقی بودن شرایط ادامه دهد،  توقف کوهنوردی به دلیل احساس خطر با نفس ماجراجویی کوهنوردی همخوانی ندارد.

گمان می کنم بهتر باشد سایت پر بیننده کوهنامه که مطالب آن بعضا مورد استناد و استفاده عملی کوهنوردان نیز قرار می‎گیرد، در نوشتن نکات قطعی و دقیق فنی وسواس بیشتری به خرج دهد. بدیهی‎ست که هر کارشناسی ممکن است نظر خاص خود را داشته باشد اما در یک مطلب تحلیلی شاید بهتر باشد به تحلیل عوامل موثر در حوادث مختلف پرداخته و از صدور فرمان کلی برای حوادثی با علل متفاوت پرهیز شود.