آياز

انجمن كوهنوردان زنجان در مرداد ماه امسال توانست با 16 كوهنورد علم كوه را از سه مسير گرده آلمانها، ديواره و سياه سنگ ها صعود نمايد.

اين صعود به گراميداشت زنده ياد «جواد عسگري نژاد» برگزار شد. او در سال 1373 و در مسير سياه سنگ هاي علم كوه جان خود را از دست داد.

نوه اين كوهنورد فقيد «بابك عسگري نژاد» كه يكي از جوانترين و دوست داشتني ترين اعضاي انجمن است در اين صعود حضور داشت.

«بابك» 18 ساله نماد يك نوجوان كوهنورد زنجانيست، نوجواني كه سراپا عشق به كوهنورديست اما هميشه يا با «نگاه از بالا به پايين» روبرو شده يا معضل بدتري به نام «نديده شدن» گريبانگريش بوده. امثال «بابك» ها در شهر من بسيارند آنها كه با عشق و اميد وارد كوهنوردي ميشوند اما كمترين حقوقشان از جامعه كوهنوردي ناديده گرفته ميشود كمترين حق آنها آموزش است، آموزشي كه گويا در شهر من متولي ندارد، كمترين حق «بابك» ها شركت مستمر در برنامه هاي كوهنوردي ايست آنگونه كه پدرش و پدربزرگش شركت كرده اند و كم كم ياد گرفتني ها را ياد گرفته اند اما گويا در اين شهر همين اجراي مستمر هفتگي يا حتي ماهانه برنامه هاي كوهنوردي روياي دست نيافتني است و كاريست مشكل تر از هيماليا!

براي او و ديگر «بابك» هاي پر تعداد شهرم كه كوهنوردي شان و هر آنچه لازم بود از آن بگيرند پشت نام بزرگ هيماليا در حال جان دادن است آرزوي موفقيت آرزوي كوهنوردي! و آرزوي دست يابي به همه خوبي هايي كه فقط بر قله كوه ها يافتني ست را دارم

بابك عسگري نژاد در علم كوه

يادمان مرحوم عسگري نژاد در پناهگاه سرچال علم كوه كه توسط گروه ادب زنجان در سال 75 نصب شده است

تصاویری که می بینید مربوط است به صعود انجمن کوهنوردان زنجان به قله تکه قیه سی.

تصاویر بیشتر را در ادامه مطلب ببینید.

برای کسب اطلاعات در خصوص این کوه اینجا کلیک کنید.

مصاحبه خانم ادیتا روپک سنگنورد لهستانی  با خبرگزاری  Dziennik Polski در مورد مسابقات مسترکاپ سنگنوردی زنجان

ترجمه: محسن سعیدزاده

---

حجاب بر روی دیواره

یک زن ایرانی با حجاب بر روی دیواره

 

ادیت روپک از تارنوف در مسابقات سنگنوردی ایران در جایگاه چهارم قرار گرفت.

خانم روپک مسابقات رو چطور دیدید؟ و در پایان چه نتایجی رقم خورد؟

جولیا لووچینکا روسی قبل از نماینده ایران فرناز اسماعیل زاده بر سکوی قهرمانی ایستاد و هموطنش آلینا گایداماکینا سوم شد. در رقابتهای مردان نیز حمیدرضا توزنده جانی از ایران در فینال استانیسلاو کوکورین سرعتی کار قدر روس را شکست داد و قهرمان شد. این رقابتها در بخش شمالی ایران در شهری به نام زنجان برگزار شد و حدود 150 نفر از آسیا و اروپا از دیواره بالا رفتند.

این اولین سفر شما به ایران بود؟

بله، این رقابت ها خوب سازماندهی شده بود و مشخصا ایرانی ها می خواستند به دنیا نشان دهند که این ورزش تا چه حد در کشورشان پیشرفت کرده است. هدف و رویای آنها برگزاری مسابقات جهانی در خانه شان است. بنابراین در حال حاضر به نظر می آید وقتی هیچ رویداد همزمان مهمی در حال برگزاری نخواهد بود بهترین مکان برای برگزاری ایران خواهد بود.

ورزشکاران ایرانی در چه سطحی بودند؟

این ورزش در ایران به طور جدی در حال پیشرفت است. دوسال پیش سنگنوردان ایرانی را در مسابقات جهانی دیدم و می توان گفت آنها اکنون در میان پیشتازان جهان هستند. ایران کشوری با جغرافیای که عمدتا کوهستانی است که کوهنوردی ( و سنگنوردی) در میان مردمش ریشه تاریخی و باستانی دارد. دیواره های ایران به شکل زیبایی تزئین شده اند و نظر انسان را جلب می کنند در واقع برعکس لهستان به نظر من این کشور آمادگی میزبانی مسابفات جهانی را دارد.

و شما در نهایت چهارم شدید.

من از این نتیجه خوشحالم. ایرانی ها به دیواره ها و شرایط خود آشنا بودند و این کار را برای من دشوار می کرد.

سفر شما به منطقه ای با آب و هوای  متفاوت چطور بود؟

در واقع من تفاوتی در آب و هوا ندیدم . هم اکنون در ایران نیز مانند لهستان زمستان سپری می شود.

ماجراجویی عجیب و غریبی اتفاق افتاد؟

من به تنهایی به تهران رفتم. من زنی بودم که به تنهایی به شرق سفر کرده بودم و این برایم خارق العاده بود. پس از فرودگاه در یک سفر طولانی چند ساعته به شهر برگزاری مسابقات رفتم. دنبال هتلی گشتم تا استراحت کنم ولی راننده اتومبیل اصرار داشت که خسته است و نمی تواند بیش از این مرا این سو و آنسو ببرد. اما بالاخره  با کمک یکی از کوهنوردان این شهر توانستم محل هتلی که برایم در نظر گرفته بودند را پیدا کنم. برخی از ایرانیان نگاه عجیبی به من داشتند و مدام مرا می پاییدند. محل برگزاری مسابقات مملو از جمعیت بود و مرا به شعف می آورد گویا اولین بار بود که در این کشور مسابقات زنان و مردان در یک ساختمان و همزمان برگزار می شد. ولی محل استقرار تماشاگران زن و مرد از هم مجزا بود. همه شرکت کنندگان هم ملزم به رعایت قوانین پوششی محلی بودند البته من از یونیفرمی که تحویلم دادند استفاده نکردم چون برایم خیلی کوچک بود اما پوششم طوری بود که ماموران امنیتی مسابقات را قانع کند.

زنان ایرانی در همه مسابقات این پوشش را رعایت می کنند؟

خب بله یعنی نه چون تماشاگر مرد در این مسابقات وجود داشت باید این پوشش رعایت می شد ولی در مواقع دیگر آزادند لباسی که دوست دارند را بپوشند. در مسابقات ما زنان لباس های رنگارنگ می پوشند ولی اینجا مجبور بودند لباس های فرم و با رنگی افتضاح بپوشند بهرحال هر کسی دوست دارد در لباسی که راحت است مسابقه دهد. ولی در کل چیزی که از ایران در ذهن من مانده احساس خوبی است که مردمان دوست داشتنی آنجا به من هدیه دادند

---

توضیح عکس: فرناز اسماعیل زاده در مسابقات جهانی ایتالیا

مصاحبه با زبان اصلی

خبر وئرین ائللره، آدی دوشسون دیللره......اورمو گولو گوز تیکیب، مدد وئرن اللره

همه را با خبر کنید تا نامش ورد زبان ها شود تا همه بدانند که دریاچه ارومیه به دستان یاری رسان چشم دوخته است

تعریف از خود نباشه ولی این مسابقات بین المللی مسترکاپ سنگنوردی که 12 تا 16 بهمن در زنجان برگزار شد، به قدری خوب و با کم مشکل برگزار شد که کمتری کسی رو دیدم که از اون راضی نبوده باشد،  میهمانان خارجی نیز تا لحظه خروج از ایران میشد رضایتمندی را  کلماتشان جست.

آلینا گایداماکینا سنگنورد زن اهل روسیه که در این مسابقات شرکت کرد و مقام سوم رشته های سرطناب و سرعت را بدست آورد در صفحه فیس بوک خود با نوشتن جمله" ایران از تو متشکریم به خاطر لحظات خوشی که داشتیم" عکس هایی نیز از این مسابقات آپلود کرده است.

میدان انقلاب زنجان

از راست: ظوفار نیگمانوف، استانسیلاو کوکورین، یولیا لووچینا، سرگی سینیتسین، آلینا گایداماکینا، لیبور هروزا، رستم گلمانوف، آلکسی روستوبوف

آلینا گایداماکینا در کنار آقای فابریتزیو از کشور ایتالیا و نماینده IFSC در مسابقات

عکس های کامل آلینا را در صفحه فیس بوکی او و با کلیک روی لینک زیر ببینید:

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3223279269536.2158313.1493105653&type=1

dimitri sharafedinov نفر اول رنکینگ جهانی رشته بلدرینگ، و دارنده چند نشان قهرمانی جهان اهل کشور روسیه در زنجان.

وی دیشب در فینال این رشته در مسابقات مسترکاپ زنجان بار دیگر قهرمان شد و هموطنش alexy rustobov به مقام نایب قهرمانی رسید.

مسابقات بین المللی مسترکاپ سنگنوردی رنجان تا ساعتی دیگر کلید خواهد خورد. امروز صبح پذیرش ورزشکاران در رشته بلدرینگ صورت خواهد گرفت. جهت دسترسی به اخبار، عکس ها و حواشی این مسابقات به صورت آنلاین و لحظه به لحظه می توانید از سایت انجمن کوهنوردان زنجان به آدرس زیر استفاده کنید:

http://zanjanalpineclub.ir/

دوم و سوم بهمن ماه انجمن کوهنوردان زنجان با 16 کوهنورد برنامه ای را در منطقه توچال برگزار کرد.

این برنامه ای به یاد مرحوم ابوالفضل زمانی کوهنورد فقید زنجانی که در همین کوه جانش را از دست داده بود برگزار شد.

---

عکس های کامل این برنامه را در ادامه مطلب ببینید.

گزارش سرپرست برنامه را اینجا بخوانید.

مصاحبه با رضا آتش نما در مورد مرحوم زمانی را اینجا بخوانید.

یک سینماست چشم تو من سیر ناپذیر/ جادوی جعبه ای که مرا می کند اسیر

ای کاش من نسیم شوم گرچه دزدکی/ رقصم درون پیرهنت رقص در حریر

                                             عیسی قاسم پور (افشار)

عیسی قاسم پور «افشار زنگانلی»
- پژوهشگر؛ شاعر و داستان نویس«داستان کوتاه و مینی مالیستی»؛
-فعال سیاسی فرهنگی
-دبیر آموزش و پرورش
-عضو شورای نویسندگان نشریات «موج بیداری» و «بایرام»

آثار چاپ شده:
-نیم نگاهی به زندگانی و آثار حضرت مولانا همتی انگورانی؛ شاعر و عارف عصر صفوی
-تهیه و تنظیم، رئداکته و مقدمه بر اشعار ترکی یاشار زنگانلی کتاب «یاکریم»
-«سنین ایچون بیر مئساژ؛ تورکجه smsلر»

وبلاگ هجرود وبلاگ پر محتوایی ست که به قلم آقای عیسی قاسم پور شاعر و نویسنده توانای زنجانی با تخلص "افشار"  نگاشته می شود. در این وبلاگ می توانید اشعار زیبایی به ترکی و فارسی بخوانید.

افشار در مورد نام وبلاگش چنین می گوید:

«هجرود» تلفظ عامیانه ی کلمه ی «ایجرود»؛ نام یکی از شهرستانهای استان زنجان است که سرزمین آباء و اجدادی من است. کلمه ی «ایجرود» نیز صورت فارسی شده ی کلمه ی «هئژ» می باشد که کلمه ای ترکی است و نام رود و روستایی است در شهرستان «ایجرود». زبان مردم شهرستان «ایجرود» همانند سایر مردمان استان «زنجان» ترکی است. درباره ی زادگاه مادر و پدرم و سرزمین اجدادی ام چنین گفته ام:

«هجرود»
آغ بولوتدان تاج آللام
ایلدیریمدن گوج آللام
ظالیم لردن باج آللام
«هجرود» وطنیمدیر
کؤنلومدن کئچنیمدیر

دیروز اسمس یکی از دوستان حاوی خبر ناراحت کننده ای بود. کریم نادعلیان کوهنورد 53 ساله اراکی سه شنبه در "یال داغ" دماوند جان سپرده است.

نادعلیان بهار امسال همزمان با تیم هیمالیانوردی منتخب زنجان بر روی قله ماناسلو تلاش کرد.

چند ماه پیش که برای مراسم ازدواج یکی از دوستان زنجانی دعوت شده بود دیدمش، خدایش بیامرزد

شما هم مثل من ممکن است به کوهنوردانی برخورده باشید که به دلایل نا مشخص از باتون استفاده نمی کنند.  عادت نداشتن! یکی از دلایلی ست که این افراد برای عدم استفاده از باتون عنوان می کنند. ولی گمان می رود ایمان نداشتن به مزایای استفاده از باتون دلیل اصلی آن باشد. این مورد بین کوهنوردان تازه کار یا آنها که از ابتدا ضرورت استفاده از باتون را درک نکرده اند بسیار شایع است.مورد دیگر استفاده از یک باتون است. استفاده از یک باتون هیچ کمکی به کم کردن فشار وارده به عضلات و مفاصل نخواهد کرد آنچه درصد قابل توجهی از این فشار می کاهد استفاده از دو باتون است.

به غلط "عصا" گفته می شود.به عصا متکی می شوند که نیفتند چون یا پاها صدمه دیده و یا در سنین بالا چون پاها و بدن متزلزل و ضعیف شده است بدون آن نمی توانند راه بروند و قدم بردارند در حالی که کوهنورد استفاده کننده از باتوم بسیار هم استوار و قوی است و این وسیله همچنانکه در کوهنوردی "کلنگ"پای سوم کوهنورد لقب گرفته و کارایی بالایی در غلبه بر شیبهای یخی و برفی دارد،در این چندساله نقش خود را در کوهپیمایی و عبور از کوهستان به خوبی به اثبات رسانده.البته از زمانهای خیلی دور کوهپایه نشینها و چوپانان به ضرورت، استفاده از چوب دست بلندی برای عبور از کوه و کمر و همچنین دفاع در مقابل جانوران وحشی استفاده می کرده و می کنند.

دو دلیل کوهنورد را وادار می کند از باتوم استفاده کند که یکی صدمه ندیدن در دراز مدت به مفاصل :چون فشار وارده به شیئی ثانوی که باتوم می باشد منتقل می شود و کمتر به زانو و کمر فشار می آید،مسلم است که داشتن دو نقطه اتکاء اضافی فشار را برروی پاهای ما کمتر می سازد و باعث می گردد که عضلات کمتر در گیر شوند و کمتر خسته شویم و یکی هم غلبه بر سختی مسیر و ایمنی حرکت.استفاده از این وسیله برای بهبود و کارآیی کوهپیمایی و محافظت در طول صعودهای دشوار و مخصوصا"پایین آمدن باعث شده که فشار کمتری به زانو و مفاصل درگیر وارد شود.آزمایشات و محاسبات علمی ثابت کرده که استفاده از باتوم نیروی فشار روی پاها را در حدود ۵ تا ۶ کیلوگرم برای هر قدم در طول کوهپیمایی کاهش میدهد به عبارت دیگر کاهش چندین تن فشار برای چند ساعت کوهپیمایی.

عصر یک روز سرد زمستان، در کافه ای گرم و در جمع دوستانی دوست داشتنی هم آیشی! ترتیب داده شد و نام «کافه کوه» را به خود گرفت. نامی که زین پس برای من تداعی گر یک 2 ساعت دلچسب خواهد بود.

خیلی ها آنجا بودند که قبلا از پشت حفاظ شیشه ای دیده بودمشان و دوست داشتم فارغ از قید و بند های متون وبلاگی با انها گپ و گفتی داشته باشم و به قول عباس ثابتیان پیاله ای چای در کنارشان دست بگیرم.

پایان مراسم دور کیک تولد "کافه کوه" عکسی به یادگار گرفتیم.

اما آنجا پاتوق چه کسانی بود؟